درمان بیماری پارکینسون

درمان بیماری پارکینسون شامل رویکردهای مختلفی است که می تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد.

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که در درجه اول بر حرکت تأثیر می گذارد.

انواع روشهای درمان بیماری پارکینسون

1. دارو:

داروها اصلی ترین درمان بیماری پارکینسون هستند. هدف آنها رفع کمبود دوپامین در مغز است که علت اصلی علائم حرکتی است. در اینجا انواع اصلی داروهای مورد استفاده ذکر شده است:

• لوودوپا: لوودوپا موثرترین دارو برای مدیریت علائم پارکینسون است. این ماده پیش ساز دوپامین است، به این معنی که بدن پس از رسیدن به مغز آن را به دوپامین تبدیل می کند. لوودوپا معمولا با کاربیدوپا ترکیب می شود که به جلوگیری از عوارض جانبی مانند تهوع و استفراغ کمک می کند.
• آگونیست های دوپامین: این داروها عملکرد دوپامین را در مغز تقلید می کنند و گیرنده های دوپامین را تحریک می کنند. آنها اغلب در مراحل اولیه بیماری پارکینسون یا در ترکیب با لوودوپا استفاده می شوند.
• مهارکننده‌های MAO-B و مهارکننده‌های COMT: این داروها با افزایش مقدار دوپامین موجود در مغز عمل می‌کنند. آنزیم‌هایی که دوپامین را تجزیه می‌کنند کند می‌کنند و به آن اجازه می‌دهند دوام بیشتری داشته باشد.
• آمانتادین: این دارو می تواند به کاهش حرکات غیر ارادی (دیسکینزیا) کمک کند که گاهی اوقات می تواند از عوارض جانبی لوودوپا باشد.
• آنتی کولینرژیک ها: این داروها می توانند به لرزش کمک کنند اما به دلیل عوارض جانبی بالقوه مانند گیجی و یبوست معمولاً به عنوان آخرین راه حل استفاده می شوند.

دیگر روشها

2. روش های درمانی و توانبخشی:

چندین روش درمانی می توانند نقش مهمی در مدیریت بیماری پارکینسون و بهبود زندگی روزمره بیمار داشته باشند. این شامل:

• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی به حفظ قدرت، انعطاف پذیری، هماهنگی و تعادل کمک می کند. همچنین می تواند راه رفتن (الگوی راه رفتن) را بهبود بخشد و خطر افتادن را کاهش دهد.
• کاردرمانی: کاردرمانی بر کمک به بیماران در انجام فعالیت های روزانه مانند لباس پوشیدن، حمام کردن و غذا خوردن تمرکز دارد. درمانگران می توانند تجهیزات و استراتژی های تطبیقی را برای آسان تر و ایمن تر کردن کارها توصیه کنند.
• گفتار درمانی: گفتار درمانی می تواند به بهبود وضوح گفتار، حجم و مشکلات بلع که ممکن است در بیماری پارکینسون رخ دهد کمک کند.
• آموزش تعادل و راه رفتن: این درمان تخصصی به بهبود تعادل، هماهنگی و الگوهای راه رفتن کمک می کند و خطر سقوط را کاهش می دهد.
• تحریک عمیق مغز (DBS): DBS یک روش جراحی است که در بیماری پارکینسون پیشرفته زمانی که داروها اثربخشی کمتری دارند استفاده می شود. الکترودهایی در مغز کاشته می‌شوند تا فعالیت‌های عصبی غیرطبیعی را تنظیم کنند و علائم حرکتی را بهبود بخشند.