علائم اولیه اوتیسم

علائم اولیه اوتیسم

اوتیسم اختلالی در رشد عصبی است که بر نحوه تعامل، ارتباط و یادگیری فرد تاثیر می گذارد. علائم اوتیسم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و در هر فرد متفاوت است.

علائم اولیه اوتیسم در نوزادان

کاهش تماس چشمی: نوزادان مبتلا به اوتیسم ممکن است به طور طبیعی با افراد دیگر تماس چشمی برقرار نکنند.
عدم واکنش به نام خود: ممکن است به نظر برسد که نوزاد به نام خود یا صداهای آشنا توجهی نمی کند.
بی‌توجهی به محیط اطراف: ممکن است به اسباب‌ بازی‌ ها یا افراد دیگر به طور طبیعی توجه نشان ندهند.
تأخیر در مهارت‌های زبانی: ممکن است در غان و غون کردن و یا گفتن اولین کلمات خود تاخیر داشته باشند.
مشکلات در تغذیه: ممکن است در مکیدن، بلعیدن یا جویدن غذا مشکل داشته باشند.
حساسیت به صداها، نور یا لمس: ممکن است به طور غیرمعمولی به صداها، نور یا لمس حساس باشند.
حرکات تکراری: ممکن است حرکات تکراری مانند تکان دادن دست یا سر را انجام دهند.

علائم اولیه اوتیسم در کودکان نوپا

تأخیر در مهارت‌های اجتماعی: ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران، بازی با هم سن و سالان یا درک احساسات دیگران مشکل داشته باشند.
مشکلات در مهارت‌های زبانی: ممکن است در صحبت کردن، درک زبان یا استفاده از زبان به طور غیرمعمول مشکل داشته باشند.
رفتارهای تکراری: ممکن است به طور مکرر اشیاء را بچرخانند، در یک خط راه بروند یا به یک فعالیت خاص علاقه نشان دهند.
مشکلات در پردازش حسی: ممکن است به نور، صدا، لمس یا بوها به طور غیرمعمولی حساس باشند.
مشکلات در تمرکز و توجه: ممکن است در تمرکز بر روی یک کار یا توجه به دستورالعمل ها مشکل داشته باشند.

توجه:

• همه کودکان مبتلا به اوتیسم تمام این علائم را نشان نمی دهند.
• برخی از کودکان ممکن است فقط چند علامت از این علائم را نشان دهند.
• شدت علائم اوتیسم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

روش های درمان و توانبخشی اتیسم

درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، اما روش های مختلفی برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای یادگیری، رشد و زندگی مستقل وجود دارد.

روش های درمانی رایج اوتیسم شامل:

• تحلیل رفتار کاربردی (ABA): این روش بر تقویت رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای نامطلوب تمرکز دارد.
• گفتاردرمانی اوتیسم: این روش به بهبود مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی کمک می کند.
• کاردرمانی اوتیسم: این روش به بهبود مهارت های حرکتی ظریف و درشت، هماهنگی و پردازش حسی کمک می کند.
• آموزش مهارت های اجتماعی: این روش به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا درک کنند و به هنجارهای اجتماعی پایبند باشند.
• دارو درمانی: داروها می توانند برای درمان علائمی مانند اضطراب، افسردگی و بیش فعالی تجویز شوند.

علاوه بر روش های درمانی رایج، روش های دیگری نیز وجود دارد که ممکن است مفید باشند:

درمان های مکمل و جایگزین (CAM): این روش ها شامل مواردی مانند رژیم غذایی خاص، مکمل های غذایی، موسیقی درمانی و ماساژ درمانی می شوند.

فناوری: فناوری های جدید مانند برنامه های تلفن همراه و تبلت ها می توانند به افراد مبتلا به اوتیسم در یادگیری و ارتباط برقرار کردن کمک کنند.

انتخاب بهترین روش درمانی برای اوتیسم به عوامل مختلفی بستگی دارد:

• سن فرد
• سطح علائم
• نقاط قوت و ضعف
• نیازهای فردی
• ترجیحات خانواده

مهم است که درمان اوتیسم به طور زودهنگام شروع شود. هرچه درمان زودتر شروع شود، احتمال پیشرفت بیشتر است.