توانبخشی پارکینسون با کاردرمانی
کاردرمانی یکی از ارکان اصلی توانبخشی بیماران پارکینسون است که به بهبود کیفیت زندگی و استقلال آنها کمک شایانی میکند. در این روش درمانی، کاردرمانگر با استفاده از مداخلات مختلف به بیمار کمک میکند تا مهارتهای لازم برای انجام فعالیتهای روزمره زندگی خود را بازیابد یا حفظ کند.
بهبود تعادل و هماهنگی: تمرینات مختلفی برای افزایش تعادل و هماهنگی بیمار انجام میشود تا از زمین خوردن و آسیب دیدگی او جلوگیری شود.
افزایش قدرت و دامنه حرکتی عضلات: تمرینات قدرتی و کششی برای تقویت عضلات و افزایش دامنه حرکتی آنها انجام میشود.
بهبود مهارتهای حرکتی ظریف: تمریناتی برای بهبود مهارتهایی مانند نوشتن، غذا خوردن و لباس پوشیدن انجام میشود.
آموزش جابجایی و انتقال ایمن: کاردرمانگر به بیمار نحوه جابجایی ایمن از یک مکان به مکان دیگر، مانند بلند شدن از روی صندلی یا تخت، را آموزش میدهد.
اصلاح وضعیت بدنی: تمریناتی برای اصلاح وضعیت بدنی و جلوگیری از خمیدگی و قوز کمر انجام میشود.
افزایش استقلال در انجام فعالیتهای روزمره: کاردرمانگر به بیمار کمک میکند تا در انجام فعالیتهای روزمره مانند حمام کردن، لباس پوشیدن و آشپزی استقلال بیشتری داشته باشد.
ارائه آموزش به بیمار و خانواده: کاردرمانگر به بیمار و خانواده او آموزشهای لازم برای مراقبت از بیمار و مدیریت علائم بیماری را ارائه میدهد.
تمرینات ورزشی: تمرینات ورزشی بخش مهمی از توانبخشی پارکینسون با کاردرمانی است که به بهبود تعادل، هماهنگی، قدرت و دامنه حرکتی عضلات بیمار کمک میکند.
فعالیتهای درمانی: کاردرمانگر از فعالیتهای مختلفی مانند کار با دست، نقاشی، مجسمهسازی و بازی برای بهبود مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی بیمار استفاده میکند.
استفاده از تجهیزات کمکی: کاردرمانگر ممکن است برای کمک به بیمار در انجام فعالیتهای روزمره، استفاده از تجهیزاتی مانند واکر، عصا یا ویلچر را تجویز کند.
اصلاح محیط منزل: کاردرمانگر ممکن است برای افزایش ایمنی و سهولت انجام فعالیتهای روزمره، پیشنهاداتی برای اصلاح محیط منزل ارائه دهد.
تعداد جلسات کاردرمانی به شدت علائم بیماری و نیازهای بیمار بستگی دارد. به طور کلی، کاردرمانی به صورت منظم و در جلسات یک تا دو ساعته انجام میشود.