اختلال بلع در نوزادان نارس

اختلال بلع در نوزادان نارس

تولد نوزاد نارس اتفاقی قابل توجه و در عین حال حساس است. در حالی که این موجودات کوچک بر بسیاری از موانع غلبه می کنند، برخی ممکن است با چالش اختلالات بلع مواجه شوند. اختلال بلع در نوزادان نارس می تواند یک مسئله پیچیده با پیامدهای عمیق برای رشد آنها باشد. 

اختلالات بلع که از نظر پزشکی به نام دیسفاژی شناخته می شود، می تواند نوزادان نارس را به دلیل سیستم توسعه نیافته آنها تحت تاثیر قرار دهد. دیسفاژی به مشکلات در بلع اشاره دارد که می تواند بر توانایی تغذیه و در نتیجه رشد و سلامت کلی تأثیر بگذارد.

علل اختلال بلع در نوزادان نارس

عوامل متعددی در ایجاد اختلالات بلع در نوزادان نارس نقش دارند:

• رفلکس بلع نابالغ: نوزادان نارس اغلب دارای رفلکس بلع نابالغ هستند که هماهنگی فرآیند پیچیده بلع را دشوار می کند.
• سندرم دیسترس تنفسی (RDS): نوزادانی که نارس به دنیا می آیند ممکن است از RDS رنج ببرند که می تواند بر قدرت و هماهنگی عضلات بلع آنها تأثیر بگذارد.
• بیماری رفلاکس معده به مری (GERD): GERD در نوزادان نارس شایع است و می تواند منجر به ناراحتی در هنگام تغذیه شود و آنها را به خوردن بی میل کند.
• لوله گذاری و تهویه: استفاده از لوله های تنفسی و ونتیلاتور در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) می تواند به بیزاری دهان و مشکلات تغذیه کمک کند.

شناخت علائم اختلال بلع در نوزادان نارس برای مداخله زودهنگام بسیار مهم است. علائم رایج عبارتند از:

سرفه یا خفگی در حین تغذیه: سرفه های مکرر یا خفگی در حین تغذیه می تواند نشان دهنده مشکل در هماهنگی بلع باشد.
تغذیه آهسته: صرف زمان طولانی برای پایان دادن به شیشه شیر یا شیر دادن.
مشکل در افزایش وزن: اختلالات بلع می تواند منجر به دریافت کالری ناکافی شود و بر افزایش وزن تأثیر بگذارد.
قوس دادن به پشت یا امتناع از تغذیه: نوزادان نارس ممکن است به دلیل ناراحتی، پشت خود را قوس داده یا در حین تغذیه گریه کنند.
آسپیراسیون: وقتی شیر یا شیر خشک به جای معده وارد راه هوایی می شود، می تواند منجر به ذات الریه آسپیراسیون شود که یک بیماری جدی است.

مدیریت اختلال بلع

مدیریت اختلالات بلع در نوزادان نارس نیاز به یک رویکرد چند رشته ای شامل نوزادان، گفتار درمانگران و مراقبان دارد.

یک ارزیابی کامل برای تعیین شدت و علل زمینه‌ای دیسفاژی ضروری است. این ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مطالعه ویدئو فلوروسکوپی بلع (VFSS): یک روش تخصصی اشعه ایکس برای تجسم فرآیند بلع نوزاد.
ارزیابی بالینی: مشاهده رفتارهای تغذیه و علائم بالینی.
ارزیابی آندوسکوپی انعطاف پذیر بلع (FEES): یک اسکوپ از طریق بینی برای ارزیابی عملکرد بلع وارد می شود.

رویکردهای درمانی

پس از تشخیص، برنامه درمانی اختلال بلع در نوزادان نارس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تمرین درمانی دهان: گفتار درمانگران با نوزادان برای تقویت عضلات دهان و بهبود هماهنگی کار می کنند.
• تکنیک های تغذیه اصلاح شده: تنظیم موقعیت های تغذیه، انتخاب بطری/ نوک پستان، و قدم زدن برای تقویت بلع ایمن.
• غذاهای غلیظ شده: در برخی موارد، غلیظ شدن شیر مادر یا شیر خشک می تواند خطر آسپیراسیون را کاهش دهد.
• لوله گاستروستومی (G-Tube): هنگامی که تغذیه خوراکی امکان پذیر نباشد، ممکن است G-tube برای تامین تغذیه مستقیم به معده ضروری باشد.

سوالات متداول

س: آیا می توان از اختلالات بلع در نوزادان نارس پیشگیری کرد؟
پاسخ: در حالی که برخی از عوامل خارج از کنترل هستند، تشخیص زودهنگام و مداخله می تواند به طور قابل توجهی نتایج را بهبود بخشد.

س: آیا گفتار درمانی برای نوزادان نارس مبتلا به اختلالات بلع موثر است؟
پاسخ: بله، گفتار درمانی می تواند نقش مهمی در بهبود عملکرد بلع و مهارت های حرکتی دهان داشته باشد.

س: والدین برای حمایت از تغذیه نوزاد نارس خود چه کاری می توانند انجام دهند؟
پاسخ: از راهنمایی های متخصصان مراقبت های بهداشتی پیروی کنید، در حین تغذیه صبر کنید و یک محیط تغذیه آرام و آرامش بخش ایجاد کنید.

س: آیا اختلالات بلع در نوزادان نارس پیامدهای طولانی مدتی دارد؟
پاسخ: با مداخله زودهنگام و درمان مناسب، بسیاری از نوزادان می توانند بر اختلالات بلع غلبه کنند و عادات تغذیه سالم را ایجاد کنند.