فواید هنر برای کودک اوتیستیک

فواید هنر برای کودک اوتیستیک

افراد مبتلا به اوتیسم با یکدیگر بسیار متفاوت هستند. برخی به هنر علاقه ای ندارند. دیگران علاقه کمی به هنر دارند یا اصلاً علاقه ای ندارند. اما برای آن دسته از کودکان و نوجوانانی که شیفته بیان خلاقانه خود هستند، موسیقی و هنرهای تجسمی دارای طیف وسیعی از مزایای هستند که یافتن آنها در جای دیگری دشوار است.

فواید هنر برای کودک اوتیستیک

بسته به فرد، تنها تعدادی از این مزایا عبارتند از:

تجربه بیان خود بدون نیاز به نقاط قوت کلامی: همه افراد مبتلا به اوتیسم در بیان خود کلامی مشکل دارند. بسیاری از آنها غیر کلامی یا تقریباً غیرکلامی هستند. هنرها ابزاری برای ابراز وجود فراهم می‌کنند که برای کسی بدون ابزاری برای بحث درباره جهان‌بینی‌اش در دسترس است.
فرصت‌هایی برای رشد اجتماعی: فعالیت‌های هنری اغلب اشتراکی هستند – به گروه موسیقی، تئاتر، گروه‌های رقص و کلاس‌های هنری فکر کنید – و به میزانی از تعامل و مشارکت نیاز دارند که تجربیات کلاسی معمولی چنین نیست. در واقع، برخی از درمانگران مهارت‌های اجتماعی برنامه‌های خود را حول فعالیت‌های هنری به همین دلیل می‌سازند.

فرصت‌هایی برای ایجاد نقاط قوت: از زمانی که تشخیص داده می‌شوند، کودکان مبتلا به اوتیسم به‌خاطر کارهایی که نمی‌توانند انجام دهند مورد قضاوت قرار می‌گیرند و به آنها آموزش داده می‌شود که «به پای دیگران برسند». با این حال، در هنر، کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب دارای برتری هستند. بسیاری از آنها در طراحی، موسیقی و حتی نمایش استعداد زیادی دارند.

دیگر فواید هنر برای کودک اوتیستیک

فرصت‌هایی برای گنجاندن واقعی: گنجاندن کامل کودک مبتلا به اوتیسم در فعالیت‌های اجتماعی یا برنامه‌های ورزشی دشوار است – تفاوت‌های آن‌ها در این شرایط به تعهدات واقعی تبدیل می‌شوند. با این حال، در هنر، کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب می توانند به طور کامل به عنوان بخشی از گروهی از همسالان باشند.

علایق مادام العمر برای لذت بردن و به اشتراک گذاشتن: کودکان مبتلا به اوتیسم دائماً در حال یادگیری مهارت های جدید و پیچیده هستند، فقط برای اینکه در دوران کودکی و بزرگسالی نیاز به آنها بیشتر شود. 

چالش ها

در حالی که کودکان مبتلا به اوتیسم سطح 1 (با عملکرد بالا) ممکن است نتوانند به همراه همسالان معمولی به آموزش هنر دسترسی داشته باشند، کودکان مبتلا به اشکال شدیدتر اوتیسم ممکن است این کار را غیرممکن بدانند. به این دلیل که آموزش هنرهای مبتنی بر مدرسه به کودکانی متکی است که طیفی از مهارت‌ ها و توانایی‌ ها را دارند که برای اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم در دسترس نیست.

بطور مثال:

• مهارت های حرکتی ظریف قوی: بسیاری از کودکان و بزرگسالان در طیف اوتیسم در مهارت های حرکتی ظریف مشکل دارند. این توانایی آنها را در کشیدن نقاشی، استفاده از قیچی یا نواختن ساز به خطر می اندازد. در حالی که اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند این مهارت ها را در طول زمان بیاموزند، اما با سرعتی برابر با همسالان معمولی خود یاد نمی گیرند.
• پردازش زبان کلامی قوی: وقتی به اکثر کودکان گفته می شود «به صفحه 3 برگرد» دستور را پردازش کرده و در عرض چند ثانیه عمل می کنند. با این حال، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است اغلب برای تمرکز، پردازش و سپس عمل به دستورات کلامی نیاز به حمایت داشته باشند. آنها ممکن است نیاز به حمایت یک به یک در یک محیط هنری داشته باشند، که ممکن است ارائه آن دشوار باشد زیرا کودکان در مهارت های فنی مانند موسیقی یا رقص مهارت بیشتری پیدا می کنند.
• توانایی برآورده کردن انتظارات مربیان: مربیان خصوصی موسیقی و هنر اغلب انتظارات بالایی از دانش آموزان خود دارند. علاوه بر این، آنها ممکن است دانش محدودی از تکنیک های آموزشی داشته باشند. در نتیجه، ممکن است از سرعت آهسته ای که کودکان مبتلا به اوتیسم احتمالاً با آن (به عنوان مثال) خواندن موسیقی را یاد می گیرند، ناامید شوند.
• توانایی مشارکت در یادگیری گروهی: گنجاندن کودک مبتلا به اوتیسم در اجرای تئاتر یا رقص می تواند بسیار چالش برانگیز باشد، به خصوص زمانی که انتظار مهارت وجود دارد. اگر کودک عقب بماند یا ناامید شود، ممکن است کل گروه مختل شود.
• مهارت های حرکتی درشت قوی: کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب مهارت های حرکتی درشت را به خطر می اندازند.