اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟

اختلال ارتباط اجتماعی (SCD) با مشکلاتی در استفاده اجتماعی از ارتباط کلامی و غیرکلامی با افراد دیگر مشخص می شود. از آنجا که علائم SCD در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) نیز رایج است، تشخیص دقیق ممکن است دشوار باشد. قبل از تشخیص SCD باید اختلال طیف اوتیسم را رد کرد.

کودک مبتلا به SCD معمولاً در درک معنای تک تک کلمات، توسعه واژگان و درک دستور زبان مشکلی ندارد. با این حال، آنها با زبان “عملی” – استفاده از زبان برای برقراری ارتباط مناسب در موقعیت های اجتماعی – دچار مشکل هستند. برای مثال، فردی که مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی است، ممکن است متوجه نشود که چگونه به درستی با کسی احوالپرسی کند، چگونه در مکالمه نوبتی داشته باشد، یا چگونه بفهمد که یک موقعیت به لحن رسمی در مقابل لحن آشنا نیاز دارد.

آسیب شناس گفتار-زبان می تواند از انواع روش های آموزش مهارت های اجتماعی برای کمک به کودکان مبتلا به SCD استفاده کند تا از نظر اجتماعی ارتباط بیشتری داشته باشند.

علائم اختلال ارتباط اجتماعی

• مشکل در استفاده از ارتباطات برای مقاصد اجتماعی، مانند شروع مکالمه، احوالپرسی با افراد و شرکت در گفتگوهای رفت و برگشتی
• مشکل در دانستن اینکه چگونه لحن و سبک های ارتباطی را متناسب با یک موقعیت خاص تغییر دهد – برای مثال، چگونه در کلاس درس به جای زمین بازی صحبت کند، یا چگونه با یک کودک در مقابل یک بزرگسال صحبت کند.
• ناتوانی در پیروی از قوانین پذیرفته شده برای مکالمه، مانند گرفتن نوبت، توضیح واضح مسائل، و استفاده از علائم و نشانه های کلامی و غیرکلامی برای انتقال احساسات و تفسیر احساسات دیگران
• ناتوانی گفتن و درک داستان یا بازگویی وقایع
• ناتوانی در درک کاربردهای غیر تحت اللفظی زبان، مانند طعنه، اصطلاحات، طنز، یا استنتاج
• برقراری تماس چشمی ضعیف یا عدم برقراری ارتباط چشمی
• مشکل در ابراز احساسات یا عواطف و عدم درک احساسات دیگران

اختلال ارتباط اجتماعی می‌تواند بر بسیاری از بخش‌های زندگی افراد تأثیر بگذارد و مانع مشارکت در موقعیت‌های اجتماعی، ایجاد دوستی‌ها، دستیابی به موفقیت تحصیلی و موفقیت در مشاغل شود.

علل اختلال ارتباط اجتماعی

هیچ علت شناخته شده ای برای اختلال ارتباط اجتماعی وجود ندارد. با این حال، اگر سابقه خانوادگی اوتیسم، انواع دیگر اختلالات ارتباطی یا ناتوانی یادگیری خاص وجود داشته باشد، کودک در معرض خطر بیشتری قرار دارد. اختلال ارتباط اجتماعی می تواند همراه با سایر اختلالات مانند تاخیر گفتار، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و مشکلات رفتاری نیز وجود داشته باشد.

تشخیص

تشخیص SCD در کودکی که برای استفاده از زبان گفتاری بسیار کوچک است یا غیرکلامی است، ممکن نیست. کودک باید کلامی و نسبتاً با عملکرد بالا باشد. تشخیص SCD معمولاً بعد از 4 تا 5 سالگی هنگامی که کودک به اندازه کافی بزرگ شده است که از زبان گفتاری استفاده کند، انجام می شود.

تست تشخیصی SCD توسط یک آسیب شناس گفتار-زبان انجام می شود و شامل گرفتن سابقه پزشکی و رفتاری، صحبت با معلمان و والدین و همچنین انجام یک یا چند مورد از مجموعه ای از تست های تشخیصی موجود است. 

تعامل با کودک به روش های خاص (مانند گفتگوی 15 دقیقه ای)، مشاهده کودک در محیطی با دیگران، یا استفاده از پرسشنامه هایی که جنبه های مهارت زبانی را اندازه گیری می کند می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا تشخیص SCD مناسب است یا خیر. .

سایر شرایط پزشکی و عصبی که می توانند بر گفتار تأثیر بگذارند، مانند اختلال طیف اوتیسم، اختلال رشد فکری، تأخیر رشد عمومی یا سایر اختلالات باید رد شوند.

کلمات مرتبط :

گفتاردرمانی در پیروزی – کاردرمانی در پیروزی – بهترین گفتاردرمانی شرق تهران – گفتاردرمانی در منطقه ۱۴ تهران