اختلال هماهنگی رشد
گفتاردرمانی اختلالات بلع
18 اردیبهشت 1401
گفتاردرمانی اختلال بلع
20 اردیبهشت 1401
اختلال هماهنگی رشد
یادگیری و اجرای مهارت های حرکتی هماهنگ با توجه به فرصت کودک برای مهارت آموزی زیر سطح سنی است.
مشکلات حرکتی به طور قابل توجهی در فعالیت های زندگی روزمره، بهره وری تحصیلی، فعالیت های حرفه ای، اوقات فراغت و بازی تداخل دارد.
علائم اختلال هماهنگی رشد
- کودکی که در دستیابی به نقاط عطف مهارت های حرکتی معمولی مانند نشستن، غلت زدن، ایستادن و راه رفتن به خوبی از همسالان خود عقب است.
- راه رفتن غیرمعمول یا نامتعادل
- مشکل در بالا و پایین رفتن از پله ها.
- برخورد با دیگران
- مکرراً در حال زمین خوردن.
- با دکمه ها و زیپ ها یا به طور کلی لباس پوشیدن و درآوردن مشکل دارد.
- با دست خط، برش یا سایر فعالیت های مدرسه در کلاس درس مشکل دارد.
کناره گیری از فعالیت بدنی و افزایش رفتارهای کم تحرک در اغلب کودکانی که دچار اختلال هماهنگی رشد هستند دیده می شود.
بسیار طبیعی است که از چیزهایی که برای ما دشوار است اجتناب کنیم – بنابراین درک اینکه چرا کودکان مبتلا به DCD از ورزش و بازی های فعال بدنی اجتناب می کنند آسان است. این کودکان تمایل دارند فعالیت های کم تحرکی مانند بازی های ویدیویی یا تماشای تلویزیون را انتخاب کنند و این می تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی مانند افزایش خطر چاقی شود.
تلاش زیادی برای کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد برای انجام وظایف روزمره در کلاس درس انجام می شود. قدرت و تون عضلانی ضعیف می تواند به این معنی باشد که نشستن روی نیمکت و توجه کردن بسیار خسته کننده است. مسائل مربوط به تسلط مختلط، گرفتن ضعیف مداد، عدم کنترل موتور، اجرای دست خط و برش را دشوار می کند. انرژی زیادی صرف مکانیک خالص تمرین می شود که انرژی مغز کمی برای در نظر گرفتن تصویر کلی باقی می ماند.
بسیاری از کودکان مبتلا به DCD در زمین بازی احساس انزوا می کنند و از بازی با دوستان خود طرد شده اند. این می تواند منجر به احساس کم ارزشی و علائم اضطراب و افسردگی شود.
روشهای درمان و توانبخشی
تشخیص زودهنگام و مداخلات با درمان‌های مناسب برای دادن هر فرصتی به کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد برای مشارکت کامل در زندگی خانوادگی و مدرسه ضروری است.
خانواده‌ها و گاهی پرستاران بهداشت کودک اولین کسانی هستند که تشخیص می‌دهند کودک ممکن است در مهارت‌های حرکتی مشکل داشته باشد یا از دستیابی به نقاط عطف حرکتی مانند نشستن، خزیدن، ایستادن و راه رفتن در مقایسه با سایر کودکان در سن مشابه عقب باشد.
پاسخ به این اختلال متفاوت است – برخی از خانواده ها از رویکرد “صبر کن و مراقب باش” استفاده می کنند، برخی دیگر از پزشک عمومی یا متخصص اطفال خود مشاوره می گیرند و برخی دیگر از یک متخصص کاردرمانگر یا فیزیوتراپ اطفال برای ارزیابی رسمی استفاده می کنند.
اختلال هماهنگی رشد اغلب همراه با سایر مشکلات یا تأخیرهای رشدی مانند گفتار و زبان، ADHD، اختلال طیف اوتیسم و شرایط سلامت روان مانند اضطراب ظاهر می شود.
کلمات مرتبط :
