کاردرمانی اوتیسم

کاردرمانی اوتیسم موثرترین و ضروری ترین راهکار توانبخشی در این کودکان است که کمک زیادی به کاهش مشکلات در مبتلایان به اوتیسم و بهبود کیفیت زندگی در آن ها می کند. بیش از نیمی از کودکان دارای اوتیسم، مشکلات پردازش حسی دارند. آنها ممکن است نسبت به برخی صداهای محیط بیش از حد واکنش نشان دهند و برخی دیگر از صداها را نادیده بگیرند، بسیاری از این کودکان تمایلی برای در آغوش گرفته شدن ندارند و از آن متنقرند ، بسیاری از آن ها رفتارهای خودآزارنده انجام می دهند ، در برخی روزها بسیار آرام و در برخی دیگر بسیار پر جنب و جوش هستند و … بسیار مشکلات دیگر که با کاردرمانی اوتیسم می توان به بهبود آن ها کمک کرد.

بیشتر بخوانید : توانبخشی کودکان اوتیسم

علائم اوتیسم چیست؟

اوتیسم طیفی از شرایط عصبی رشدی را در بر می گیرد که با چالش هایی در مهارت های اجتماعی، رفتارهای تکراری، گفتار و ارتباطات غیرکلامی مشخص می شود. علائم ممکن است از نظر شدت بسیار متفاوت باشد و ممکن است در افراد متفاوت باشد. در اینجا برخی از علائم رایج اوتیسم آورده شده است:

مشکل در تعاملات اجتماعی:

• تلاش برای ایجاد یا حفظ دوستی.
• مشکل در درک نشانه های اجتماعی، مانند حالات چهره یا زبان بدن.
• تماس چشمی محدود یا تمایل به اجتناب از تماس چشمی.

چالش های ارتباطی:

• تاخیر در مهارت های گفتاری و زبانی.
• تکرار کلمات یا عبارات (اکولالیا).
• استفاده از زبان به روشی غیرمعمول، مانند صحبت کردن یکنواخت یا با لحن خاص.
• مشکل در شروع یا حفظ مکالمات.

عدم درک احساسات دیگران:

• مشکل در درک یا بیان احساسات خود و دیگران.
• به نظر نمی رسد وقتی کسی ناراحت است یا درد دارد، متوجه می شود.

رفتارهای تکراری:

• حرکات تکراری، مانند تکان دادن دست یا چرخیدن به دور خود.
• روال های تکراری و دشواری در کنار آمدن با تغییرات روال.
• تمرکز مداوم و شدید بر روی موضوعات یا فعالیت های خاص.

علایق محدود:

• علایق شدید و خاص در موضوعات، اشیاء یا فعالیت‌های خاص، اغلب به استثنای علایق دیگر.
• درگیر شدن در کسب دانش دقیق در مورد موضوعات خاص.

حساسیت های حسی:

• حساسیت بیش از حد یا کم به محرک های حسی مانند نور، صدا، لامسه، مزه یا بو.
• واکنش‌های غیرمعمول به تجربیات حسی، مانند ناراحتی در صداهای بلند یا شیفتگی به بافت‌های خاص.

تاخیر در نقاط عطف رشد:

• تا 12 ماه به نام خود پاسخی نشان نمی دهد.
• تا 14 ماهگی برای نشان دادن علاقه به اشیا اشاره نمی کند.
• عدم انجام بازی های “تظاهری” تا 18 ماهگی.

لبخند اجتماعی محدود:

• به ندرت لبخند می زند یا لذت می برد.
• تعامل اجتماعی محدود با والدین یا مراقبین.

بازی غیر معمول:

• بازی با اسباب‌ بازی‌ ها به روش‌های غیرمعمول، مانند ردیف کردن آن‌ها یا تمرکز روی قسمت‌هایی از اشیا به جای کل.

علل و عوامل خطر

عوامل ژنتیکی:

جهش های ژنتیکی: تغییرات یا جهش در ژن های خاص می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد. برخی از این تغییرات ژنتیکی می توانند خود به خود رخ دهند (جهش های de novo)، در حالی که برخی دیگر می توانند از والدین به ارث برده شوند.
سابقه خانوادگی: داشتن یک خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم احتمال تشخیص کودک دیگری را افزایش می دهد. برخی از سندرم های ژنتیکی مانند سندرم رت و سندرم X شکننده نیز با بروز بالاتر اوتیسم مرتبط هستند.

فاکتورهای محیطی:

سن والدین: بالا رفتن سن والدین در زمان لقاح، به ویژه سن پدر، با خطر بالای اوتیسم همراه است.
قرار گرفتن در معرض قبل از تولد: قرار گرفتن در معرض برخی داروها (مانند والپروات) در دوران بارداری، یا مسائل مربوط به سلامت مادر مانند عفونت ها و دیابت، می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را در کودک افزایش دهد.
عوارض زایمان: عوارض حین زایمان که منجر به کمبود اکسیژن در مغز نوزاد می شود، می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.

عوامل عصبی زیستی:

رشد مغز: تفاوت هایی در رشد نواحی مختلف مغز مانند قشر، مخچه و آمیگدال در افراد مبتلا به اوتیسم مشاهده شده است. اتصال عصبی غیر طبیعی و عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی نیز دخیل هستند.
بی نظمی سیستم ایمنی: برخی از مطالعات نشان می دهد که بی نظمی سیستم ایمنی در دوران بارداری و رشد اولیه ممکن است در شروع اوتیسم نقش داشته باشد.

عوامل خطر ابتلا به اوتیسم

جنسیت: پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به اوتیسم هستند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که دختران مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم متفاوتی را نشان دهند، که ممکن است به تشخیص نادرست یا تشخیص اشتباه کمک کند.

اختلالات ژنتیکی: برخی از اختلالات ژنتیکی مانند سندرم X شکننده، توبروس اسکلروزیس و سندرم داون با خطر بالای اوتیسم مرتبط هستند.

سابقه پزشکی خانوادگی: خانواده هایی که سابقه اوتیسم، سایر اختلالات رشدی، یا برخی شرایط روانپزشکی دارند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم باشند.

سموم محیطی: قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی، مانند آفت کش ها، به عنوان یک عامل خطر بالقوه مطرح شده است، اگرچه شواهد قطعی نیستند.

وزن کم و نارس: نوزادانی که نارس یا با وزن کم هنگام تولد به دنیا می آیند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اوتیسم هستند.

چند قلویی بودن: دوقلو بودن یا بخشی از چند قلو بودن با خطر بالای اوتیسم همراه است که احتمالاً به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

در حالی که این عوامل می توانند احتمال ابتلای کودک به اوتیسم را افزایش دهند، مهم است که به یاد داشته باشید که آنها دلایل قطعی نیستند. بسیاری از کودکان دارای عوامل خطر به اوتیسم مبتلا نمی شوند و این بیماری می تواند در کودکانی که هیچ عامل خطر شناخته شده ای ندارند رخ دهد.

کاردرمانی اوتیسم

کاردرمانی کمک زیادی به مشکلات پردازش حسی در این کودکان خواهد کرد. کاردرمانگر ممکن است علاوه بر جلسات درمانی، رژیم حسی ویژه ای را برای کودک در نظر گرفته و آموزش های لازم را به والدین کودک در ارتباط با نحوه صحیح این تمرینات در منزل ارائه دهد.

بهبود مهارت های اجتماعی یکی از دیگر از اهداف کاردرمانی در کودکان اوتیسم است که با مراجعه به کلینیک کاردرمانی توان آفرین در خیابان پیروزی می توانید از آن بهره مند شوید. مشکل در برقراری ارتباط اجتماعی یکی از مهم ترین مشکلات کودکان اوتیسم است که با کاردرمانی ذهنی می توان به ایجاد و تقویت آن ها کمک کرد.

آموزش مهارت های روزمره زندگی پایه همچون غذا خوردن، توالت رفتن، لباس پوشیدن و تعاملات بین فردی از جمله بازی با همسالان ، صحبت کردن با افراد دیگر ، استفاده از وسایل عمومی و … از مهم ترین مزایای کاردرمانی ذهنی در این افراد است.

مشکل در توجه، تمرکز، توانایی درک احساسات، اهداف و نقطه نظرات دیگران، عملکردهای اجرایی متناسب با سن کودک از دیگر مشکلاتی است که کودکان اوتیسم دچار آن هستند و با خدمات توانبخشی شناختی قابل ارتقا است.

بازی درمانی یکی از تکنیک های مهم کاردرمانی در این کودکان است ، کودکان دارای اختلال اوتیسم از لحاظ رشد بازی کمتر از سن تقویمی خود هستند و معمولا علاقه ای به استفاده از اسباب بازیها ندارند و یا اگر علاقمند باشند از اسباب بازیها متناسب با هدف کارکردی آنها استفاده نمی کنند. این کودکان معمولا تمایلی برای بازی با همسالان خود ندارند که این امر سبب تاخیر در رشد هوش هیجانی در این کودکان می شود ، بازی درماین کمک زیادی به پرورش مهارت های بازی در این کودکان متناسب با سن و دیگر شرایط آن ها می کند.

کاردرمانی جسمی حرکتی به درمان مشکلات هماهنگی حرکتی، بهبود تعادل و تقویت مهارت های حرکتی ظریف در این کودکان کمک می کند.

رفتاردرمانی نیز از دیگر متدهای کاردرمانی در این کودکان است که به بهبود مشکلات رفتاری در این کودکان کمک زیادی خواهد کرد.

کلمات مرتبط :

کاردرمانی اوتیسم – توانبخشی اوتیسم – علائم اوتیسم – کاردرمانی در شرق تهران – کاردرمانی کودکان در شرق تهران – کاردرمانی در پیروزی – کاردرمانی در نیروهوایی