گفتاردرمانی کودکان کم شنوا

گفتاردرمانی کودکان کم شنوا برای کمک به بهبود مهارت های گفتاری و تقویت ارتباط در این کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است.

کودکان مبتلا به اختلال شنوایی اغلب درجاتی از تأخیر گفتار و یا زبان دارند. روش‌های مختلفی برای تسهیل گفتار و زبان در این موارد وجود دارد که به عوامل مختلفی بستگی دارد:

• کودک چقدر کم شنوایی دارد؟
• خواسته های والدین چیست؟
• زبان اول کودک (اشاره یا گفتار) چیست؟
• آیا کودک سمعک یا کاشت حلزون دارد؟
• کودک در چه نوع مدرسه ای می رود (ناشنوا یا شنوا)؟

اگر کودک بخشی از جامعه ناشنوایان باشد و یا والدین او نیز ناشنوا باشند، ممکن است مسیر رشد زبانی “شفاهی/شنیداری” را دنبال نکند و از زبان اشاره استفاده کند. زبان اشاره یک زبان شناخته شده است که دارای واژگان گسترده، ساختار دستوری و همچنین شامل حالات چهره است. هر کشوری زبان اشاره مخصوص به خود را دارد و اغلب مناطق درون یک کشور دارای تفاوت‌های منطقه‌ای هستند.

سایر کودکانی که دارای سمعک یا کاشت حلزون هستند ممکن است مسیر دهانی ـ شنوایی را دنبال کنند و آموزش شنوایی داشته باشند و صداهای گفتاری را یاد بگیرند. رویکردهای مختلفی برای کمک به رشد گفتار و زبان وجود دارد. یک درمان موثر برای بسیاری از استفاده کنندگان کاشت حلزون، درمان شنوایی-کلامی (AVT) است. این رویکرد بر گوش دادن و آگاهی صوتی تمرکز دارد، زیرا این طبیعی ترین و کارآمدترین روشی است که کودکان در یادگیری گفتار می پردازند. با AVT از هر فرصت ممکن برای گوش دادن و یادگیری در طول روز استفاده می شود و از محیط کودک به عنوان یک ابزار یادگیری استفاده می شود.

کودکانی که از کم شنوایی خفیف تا متوسط ​​استفاده می کنند و از سمعک های معمولی استفاده می کنند ممکن است به گفتاردرمانی بیشتری نیاز داشته باشند، اما همچنان از کار آگاهی و تشخیص صدا سود خواهند برد. برخی از کودکان با کم شنوایی شدید و سمعک های معمولی نیز ممکن است از زبان اشاره در کنار کار گفتاری خود استفاده کنند.

گفتاردرمانی کودکان کم شنوا

موفقیت گفتار درمانی با استفاده کنندگان سمعک معمولی به میزان آسیب شنوایی آنها، انگیزه آنها برای برقراری ارتباط با گفتار، فداکاری تیم اطراف کودک (شامل والدین و مراقبان) و اینکه آیا آنها می خواهند دنبال کنند بستگی دارد. مسیر امضا یا صحبت (یا هر دو).

بسیاری از کارهای گفتاری شامل فعالیت های شنیداری و واداشتن کودک به تشخیص صداها می شود. این ممکن است در ابتدا فقط صداها یا کلمات ساده روزمره همراه با تصاویر باشد.

کودکان ناشنوا که زبان را با نشانه یاد می گیرند، واژگانی را با سرعتی مشابه کودکان شنوایی و صحبت می کنند، اما کودکان ناشنوا که فقط در معرض زبان شفاهی هستند، واژگان زبان گفتاری را کندتر توسعه می دهند. همچنین توسعه مهارت های گرامری برای آنها دشوارتر است.

مادران نوزادان ناشنوا اغلب سطح زبان کودک خود را به اشتباه اندازه گیری می کنند و سطح آنها را به طور نامناسبی بیان می کنند، این امر باعث می شود محیط زبانی طبیعی نباشد و می تواند رشد مهارت های زبانی کودک را به تاخیر بیندازد. همچنین بسیار مهم است که هنگام تلاش برای برقراری ارتباط به کودک، بازخورد و تأیید آن را تأیید کنید، در غیر این صورت ممکن است ناامید شوند و شروع به ترک ارتباط کنند.

کلمات مرتبط :

گفتاردرمانی کودکان کم شنوا – گفتاردرمانی برای کودکان – بهترین مرکز گفتاردرمانی کودکان در شرق تهران – گفتاردرمانی تربیت شنیداری