گفتاردرمانی آفازی

گفتاردرمانی آفازی

آفازی یا ناتوانی در برقراری ارتباط، یک مشکل رایج در میان سالمندان است. اغلب پس از سکته مغزی یا سایر شرایط پزشکی حاد رخ می دهد. افرادی که آفازی دارند در خواندن و نوشتن مشکل دارند و اغلب برای برقراری ارتباط با دیگران یا درک آنها مشکل دارند. دقیقاً چیست و چگونه گفتار درمانگران برای آفازی می توانند به غلبه بر آن کمک کنند؟

آفازی به عنوان “یک اختلال زبان عصبی اکتسابی ناشی از آسیب به مغز – معمولاً نیمکره چپ” تعریف می شود.

شایع ترین علت آفازی سکته مغزی یا آسیب مغزی است (حدود 25 تا 40 درصد از بازماندگان سکته دچار آفازی می شوند). با قربانیان سکته مغزی، اغلب به طور ناگهانی رخ می دهد. آفازی همچنین می تواند ناشی از آسیب سر، تومور مغزی یا سایر مسائل عصبی باشد که باعث آسیب مغزی می شود.

آسیب به این بخش از مغز به طور معمول باعث دو درجه مختلف اختلال می شود. اینها در انواع مختلف آفازی منعکس می شوند:

• بیان زبان گفتاری (آفازی بیانی)، یا توانایی برقراری ارتباط، به عنوان آفازی بروکا شناخته می شود. بر مهارت های حرکتی لازم برای تولید و درک گفتار تأثیر می گذارد.
• درک زبان گفتاری (آفازی دریافتی)، یا توانایی درک و انتخاب کلمات صحیح برای بیان خود، به عنوان آفازی Wernicke شناخته می شود. این بر ناحیه حسی مغز تأثیر می گذارد.

گفتاردرمانی آفازی می تواند در بهبود عوارض ذکر شده در بالا موثر باشد.

بسته به اینکه مشکل چقدر جدی است، ممکن است باعث ناتوانی کامل در برقراری ارتباط شود. با این حال، توانایی برقراری ارتباط بر حافظه یا سایر مهارت های شناختی فرد تأثیر نمی گذارد. مهارت های تفکر و استدلال اغلب تحت تأثیر قرار نمی گیرند. اما اختلال در توانایی‌های ارتباطی اغلب این تصور را به وجود می‌آورد که بیشتر از آنچه در واقعیت وجود دارد، آسیب‌های ذهنی ایجاد می‌کند.

گفتاردرمانی آفازی

خدمات توانبخشی مانند گفتاردرمانی می تواند به بیماران کمک کند تا برخی از توانایی های ارتباطی را از این اختلال ارتباطی به دست آورند و همچنین توانایی های جدیدی را بیاموزند. گفتار درمانگران برای آفازی همچنین می توانند به زبان درمانی کمک کنند، مهارت های ارتباطی غیرکلامی را آموزش دهند و به اعضای خانواده کمک کنند تا با اشکال جدید ارتباط سازگار شوند.

تصمیم گیری در مورد موثرترین رویکرد به نیازها و خواسته های فرد بستگی دارد. درمان برای یک اختلال خفیف بسیار متفاوت از درمان برای یک اختلال شدیدتر است. همچنین، درمان در طول زمان تغییر می کند، زیرا فرد مبتلا به آفازی بهبود می یابد و آماده مقابله با مهارت های پیچیده تر است.

گفتاردرمانی مبتنی بر اختلال برای آفازی

هدف درمان‌های مبتنی بر اختلال، بهبود عملکرد زبان است. این شامل تحریک مهارت های گفتاری، گوش دادن، خواندن و نوشتن است.

کسانی که با این موضوع سر و کار دارند همیشه می خواهند توانایی صحبت کردن را دوباره به دست آورند و همچنین بتوانند آنچه را که دیگران می گویند را درک کنند. بنابراین، گفتار درمانگران برای آفازی برای ترمیم آنچه شکسته شده است از طریق تکنیک های مختلف زبان درمانی کار می کنند.

این راهکارها بر روی کارهایی تمرکز می کند که هم گفتار و هم درک مطلب را تقویت می کند. روش‌های اساسی که ما از زبان خود استفاده می‌کنیم، و همچنین تمرین روش‌هایی که دهانمان صداها و کلمات را تولید می‌کند، تمرکز اصلی است. این وظایف ممکن است با تکالیفی تکمیل شود که می تواند توسط مراقبین هدایت شود.

گفتاردرمانی مبتنی بر ارتباط برای آفازی

گفتار درمانی مبتنی بر ارتباط به گونه ای طراحی شده است که ارتباط را با هر وسیله ای امکان پذیر می کند و حمایت مراقبین را تشویق می کند. این درمان ها برای کمک به فرد مبتلا به آفازی در یادگیری نحوه انتقال احساسات و پیام ها به روش های جدید است. آنها اغلب شامل تعاملات طبیعی تری هستند که شامل چالش های زندگی واقعی برای ارتباطات است.

روش ها را به دلیل تأکید بر بازگشت به تعاملات سابق، گاهی رویکردهای اجتماعی می نامند. این روش ها از چالش های ارتباطی روزمره برای آموزش راه های جدید ارتباط استفاده می کنند. این همچنین فرد مبتلا به آفازی را تشویق می کند تا به این فکر کند که چگونه می تواند با چالش های ارتباطی ناگهانی سازگار شود.

کلمات مرتبط :

گفتاردرمانی برای آفازی – درمان آفازی – بهترین مرکز گفتاردرمانی سالمندان – گفتاردرمانی سکته مغزی – گفتاردرمانی در شرق تهران