کاردرمانی چهار دست و پا راه رفتن

کاردرمانی چهار دست و پا راه رفتن

چهار دست و پا موقعیتی است که نوزادان خزیدن را از آن یاد می گیرند و موقعیت شروع برای یک لیست طولانی از تمرینات و کشش های تقویتی مرکزی است.

از وضعیت چهار دست و پا، یک کاردرمانگر ماهر می تواند قدرت، تعادل، استقامت، هماهنگی، انعطاف پذیری و وضعیت بدن کودک را ارزیابی کند. توانایی قرار گرفتن و حفظ این موقعیت نیز یک شاخص عالی در مورد ادغام رفلکس های اولیه است.

مزایای چهار دست و پا راه رفتن

این مهارت می تواند بسیاری از مهارت های رشدی مهم را ارتقا دهد از جمله:

هماهنگی دوجانبه
هماهنگی دوطرفه استفاده هماهنگ از هر دو طرف بدن با هم برای انجام یک کار است. از حالت چهار دست و پا، کودک می تواند از الگوهای حرکتی متقابل (یا متناوب) با استفاده از هر دو طرف بدن برای حرکت به جلو یا عقب در خزیدن استفاده کند.

استحکام – قدرت
حفظ موقعیت دست ها و زانوها باعث افزایش استحکام گردن و هسته مرکزی، قدرت بازو و قدرت دست می شود. چهار دست و پا بودن باعث تشویق انقباض عضلات بازوها، پاها و هسته می شود. این بدان معنی است که عضلاتی که برای حرکت بدن به سمت خم شدن یا اکستنشن فعال می شوند، همزمان کار می کنند.

کاردرمانی چهار دست و پا راه رفتن در صورتی که کودک در این مهارت دچار مشکل باشد توسط متخصصان ما در مرکز توان آفرین ارائه می شود.

تعادل
وضعیت چهار دست و پا مکانی عالی برای کار بر روی تعادل است. یک کودک باید وزن خود را جابجا کند و در حالی که وضعیت خود را حفظ می کند تا بازوی خود را بلند کند و به سمت جلو حرکت دهد تا به اسباب بازی ها برسد یا الگوی خزیدن را آغاز کند.

برنامه ریزی حرکتی
این مزیت موقعیت دست و زانو بسیار زیاد است! وقتی کودک یاد می گیرد که به آن اسباب بازی دست دراز کند یا توپی را از روی زمین تعقیب کند، مغز باید بفهمد که کدام دست اول می رود و سپس کدام پا. تمرین مکرر خزیدن به صورت چهارپا این فرصت را برای این برنامه ریزی حرکتی فراهم می کند که به صورت خودکار تبدیل شود، بنابراین کودک مجبور نیست دائماً به این فکر کند که چگونه بدن خود را برای کارهای حرکتی روزمره مانند بالا رفتن از پله ها، دویدن، بلند شدن از زمین، و بیشتر.

تحمل وزن از طریق دست
تحمل وزن روی دست ها برای رشد قدرت دست ضروری است و همچنین به افزایش قدرت و ثبات در شانه ها کمک می کند. تحمل وزن در این وضعیت همچنین دوز زیادی از حس عمقی را برای مچ دست، آرنج، شانه‌ها، باسن و زانو ایجاد می‌کند و به آگاهی بدن کمک می‌کند.

ادغام رفلکس های اولیه
بازی و حرکت در حالت چهار دست و پا نیز به ادغام رفلکس های اولیه کمک می کند. به عنوان مثال، هنگامی که نوزاد در حالت چهار دست و پا وزن را از طریق دستان خود وارد می کند، کف دست باز می شود و فشار به دست وارد می شود. این به طور طبیعی «رفلکس کف دست» را مهار می‌کند، چیزی که باعث می‌شود انگشتان کودک در حالت جمع شوند. هنگامی که رفلکس کف دست به درستی ادغام نشود، می‌تواند بر نحوه‌ی یادگیری کودک در دست گرفتن مداد تأثیر بگذارد و هنگام نوشتن یک چنگال راحت ایجاد کند.