کاردرمانی در پارکینسون

کاردرمانی در پارکینسون بخش مهمی از برنامه توانبخشی است که به بهبود توانایی و کاهش مشکلات بیماران مبتلا به این عارضه کمک می کند.

بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی و پیشرونده است که در آن سلول‌های عصبی در مغز به مرور زمان از کار می‌افتند و بنابراین نمی‌توانند ماده شیمیایی دوپامین را تولید کنند. دوپامین سیگنال هایی را به مغز می فرستد و آن را تحریک می کند تا حرکتی صاف، مایع و کنترل شده ایجاد کند. بدون دوپامین، حرکت می تواند کندتر و دشوارتر شود.

کاردرمانی درمانی است که به افراد کمک می کند تا فعالیت های روزمره خود را با خیال راحت و تا حد امکان مستقل انجام دهند. هنگامی که بیماری هایی مانند پارکینسون بر مراقبت از خود (مانند لباس پوشیدن یا حمام کردن)، کار (مثلاً تایپ کردن) یا فعالیت های اوقات فراغت (مانند بیرون رفتن برای غذا خوردن) تأثیر می گذارد، کاردرمانگران به چگونگی تأثیر یک کار و چگونگی تأثیر آن می پردازند.

کاردرمانی می تواند به افراد در تمام مراحل پارکینسون – از بلافاصله پس از تشخیص تا سال های بعدی بیماری – در انجام هر کار روزانه ای که انجام آن دشوار است کمک کند. لرزش، سفتی و کندی پارکینسون معمولاً روی دست‌ها تأثیر می‌گذارد، به این معنی که بسیاری از فعالیت‌های روزانه منظم می‌توانند چالش‌ برانگیزتر باشند.

مشکلات رایج مرتبط با بیماری پارکینسون چیست؟

علائم پارکینسون را می توان در سه عنوان اصلی طبقه بندی کرد و در زیر برخی از مشکلات عملکردی که ممکن است ایجاد کنند، آورده شده است.

لرزش – مانند لرزش یا لرزش در دست. این می تواند بر توانایی نوشتن، خوردن، نوشیدن، آماده کردن غذا یا استفاده از کلید درب تأثیر بگذارد
حرکت آهسته به دلیل سفتی عضلات – این می تواند به این معنی باشد که انجام کارهای روزانه مانند بلند شدن از رختخواب، رفتن و خارج شدن از توالت، شستن، لباس پوشیدن یا استفاده از پله ها همگی چالش برانگیز می شوند.
مشکل در راه رفتن – این می تواند به معنای افزایش خطر افتادن و کاهش توانایی در انجام فعالیت های روزانه باشد.