کاردرمانی در بیماران آسیب نخاعی بخش مهمی از روند توانبخشی این بیماران است که با هدف کمک به بیماران برای بازیابی هر چه بیشتر استقلال در فعالیت های روزانه خود مانند مراقبت از خود، کار و اوقات فراغت است.
کاردرمانگران با بیماران آسیب نخاعی کار می کنند تا برنامه های درمانی فردی را ایجاد کنند که نیازها و اهداف خاص آنها را برطرف کند. این برنامه‌ها ممکن است شامل تمرین‌هایی برای بهبود قدرت، دامنه حرکت و هماهنگی و همچنین استراتژی‌هایی برای انطباق با هرگونه محدودیت فیزیکی ناشی از آسیب باشد.
کاردرمانی ممکن است شامل آموزش استفاده از وسایل کمکی مانند صندلی چرخدار، تجهیزات تطبیقی برای فعالیت های روزمره زندگی و فناوری رایانه برای پشتیبانی از ارتباطات و کار باشد. درمانگران همچنین ممکن است با بیماران کار کنند تا مهارت ها یا سرگرمی های جدیدی را ایجاد کنند که می تواند به آنها در حفظ احساس هدف و تحقق کمک کند.
به طور کلی، کاردرمانی می تواند نقشی حیاتی در کمک به بیماران آسیب نخاعی برای بازیابی استقلال و بهبود کیفیت زندگی خود ایفا کند.
مزایای کاردرمانی در بیماران آسیب نخاعی
کاردرمانی می تواند مزایای متعددی را برای بیماران آسیب نخاعی ایجاد کند، از جمله:
بهبود استقلال: کاردرمانگران با بیماران کار می کنند تا استراتژی ها و مهارت هایی را توسعه دهند که می تواند به آنها در بازیابی استقلال در فعالیت های روزانه خود مانند مراقبت از خود، کار و اوقات فراغت کمک کند. این می تواند کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد و به آنها کمک کند که کنترل بیشتری بر موقعیت خود داشته باشند.
افزایش تحرک: کاردرمانی می تواند به بیماران آسیب نخاعی کمک کند تا تحرک و دامنه حرکتی خود را از طریق تمرینات و آموزش با وسایل کمکی مانند ویلچر و واکر بهبود بخشند.
مدیریت درد: کاردرمانگران می‌توانند تکنیک‌هایی را برای مدیریت درد ناشی از آسیب به بیماران آموزش دهند، مانند تمرین‌های آرام‌سازی و موقعیت‌یابی.
بهبود سلامت روان: آسیب نخاعی می‌تواند یک تجربه آسیب‌زا و منزوی باشد و کاردرمانی می‌تواند به بیماران کمک کند تا چالش‌های عاطفی و روان‌شناختی را که ممکن است با آنها روبرو هستند، برطرف کنند. درمانگران می توانند حمایت و راهنمایی ارائه دهند و به بیماران کمک کنند تا راهبردهای مقابله ای را برای مدیریت استرس و اضطراب ایجاد کنند.
افزایش مشارکت در فعالیت ها: کاردرمانی می تواند به بیماران آسیب نخاعی کمک کند تا فعالیت ها و سرگرمی های جدیدی را شناسایی کرده و دنبال کنند که علی‌رغم آسیب‌دیدگی می‌توانند در آن شرکت کنند. این می تواند به آنها کمک کند تا احساس هدف و تحقق را حفظ کنند.
به طور کلی، کاردرمانی می تواند نقش کلیدی در کمک به بیماران آسیب نخاعی برای بازیابی استقلال، بهبود سلامت جسمی و روانی و ارتقای کیفیت کلی زندگی آنها ایفا کند.
روش های کاردرمانی در بیماران ضایعه نخاعی
روش های کاردرمانی برای بیماران ضایعه نخاعی بسته به نیازها و اهداف فرد می تواند متفاوت باشد. در اینجا چند روش متداول وجود دارد که کاردرمانگران ممکن است از آنها استفاده کنند:
تمرینات دامنه حرکتی: کاردرمانگران ممکن است از تمریناتی برای کمک به بیماران برای بهبود دامنه حرکتی خود و جلوگیری از آتروفی عضلانی استفاده کنند. این تمرینات ممکن است شامل تمرینات کششی، مقاومتی و تمرینات دامنه حرکتی باشد.
آموزش وسایل کمکی: کاردرمانگران می توانند به بیماران نحوه استفاده از وسایل کمکی مانند ویلچر، واکر و سایر تجهیزات سازگار را آموزش دهند. این می تواند به بیماران کمک کند تا تحرک و استقلال خود را افزایش دهند.
آموزش فعالیت های زندگی روزانه (ADL): کاردرمانگران می توانند با بیماران همکاری کنند تا استراتژی هایی را برای انجام فعالیت های روزمره زندگی مانند لباس پوشیدن، آراستگی و حمام کردن ایجاد کنند. آنها همچنین ممکن است به بیماران یاد دهند که چگونه از تجهیزات تطبیقی برای آسان کردن این کارها استفاده کنند.
آموزش مجدد حسی: بیماران آسیب نخاعی ممکن است تغییرات حسی مانند بی حسی یا گزگز را تجربه کنند. کاردرمانگران می‌توانند از تکنیک‌های آموزش مجدد حسی برای کمک به بیماران در بازیابی حس و بهبود توانایی خود در انجام وظایف استفاده کنند.
آموزش شناختی و ادراکی: بیماران آسیب نخاعی ممکن است تغییرات شناختی و ادراکی مانند مشکل در حافظه، توجه و حل مسئله را تجربه کنند. کاردرمانگران می توانند از تکنیک های آموزش شناختی و ادراکی برای کمک به بیماران در بهبود این مهارت ها استفاده کنند.
اوقات فراغت و فعالیت‌های تفریحی: کاردرمانگران می‌توانند به بیماران کمک کنند تا اوقات فراغت و فعالیت‌های تفریحی را که علی‌رغم آسیب دیدگی‌شان می‌توانند در آن شرکت کنند، شناسایی کرده و دنبال کنند. این می تواند به بیماران کمک کند تا احساس هدف و رضایت خود را حفظ کنند.
