کاردرمانی بیمار سکته مغزی با هدف توانبخشی این بیماران ، کاهش عوارض سکته مغزی و بهبود کیفیت زندگی مبتلایان ارائه می شود.
سکته مغزی، زمانی اتفاق می افتد که خون رسانی به مغز مختل می شود و منجر به آسیب یا مرگ سلول های مغز می شود.
دو نوع اصلی سکته مغزی وجود دارد:
کاردرمانی بیمار سکته مغزی در هر دو نوع سکته مغزی کمک زیادی به بهبود شرایط بیماران پس از این عارضه مغزی می کند.
علائم و نشانههای سکته مغزی میتواند بسته به ناحیه آسیبدیده مغز متفاوت باشد، اما اغلب شامل موارد زیر است:
توانبخشی سکته مغزی نقش حیاتی در کمک به بهبودی و بازیابی عملکرد افراد پس از سکته دارد. کاردرمانی یکی از اجزای توانبخشی سکته مغزی است و بر کمک به بازماندگان سکته در یادگیری مجدد فعالیت های روزانه، بازیابی استقلال و انطباق با هر گونه چالش فیزیکی، شناختی یا احساسی که ممکن است با آن مواجه باشند، تمرکز دارد.
کاردرمانی با کمک به افراد برای بازیابی استقلال و بهبود توانایی خود در انجام فعالیت های روزمره زندگی (ADLs) و شرکت در مشاغل معنادار، نقش حیاتی در توانبخشی سکته مغزی ایفا می کند. در اینجا چند راه وجود دارد که از طریق آنها کاردرمانی می تواند از بیماران سکته مغزی حمایت کند:
آموزش ADL: کاردرمانگران توانایی فرد را برای انجام فعالیت های مراقبت از خود، مانند لباس پوشیدن، حمام کردن، نظافت و توالت کردن ارزیابی می کنند. آنها استراتژی ها و سازگاری هایی را برای غلبه بر مشکلات ارائه می دهند و به بازماندگان سکته کمک می کنند تا استقلال خود را در این وظایف ضروری روزانه به دست آورند.
توانبخشی اندام فوقانی: سکته مغزی اغلب منجر به ضعف یا فلج بازو و دست در یک طرف بدن می شود (همی پارزی یا همی پلژی). کاردرمانگران از تمرینات، فعالیت های درمانی و وظایف عملکردی برای بهبود قدرت عضلانی، هماهنگی و دامنه حرکتی اندام فوقانی آسیب دیده استفاده می کنند. آنها همچنین ممکن است از تکنیک هایی مانند درمان حرکتی ناشی از محدودیت برای تشویق استفاده از بازوی آسیب دیده استفاده کنند.
توانبخشی شناختی: سکته مغزی می تواند بر توانایی های شناختی از جمله حافظه، توجه، حل مسئله و عملکردهای اجرایی تأثیر بگذارد.
آموزش بینایی و ادراکی: سکته مغزی می تواند منجر به اختلالات بینایی یا مشکلات در درک شود. متخصص کاردرمانی بیمار سکته مغزی نقایص بینایی را ارزیابی می کنند و مداخلاتی را برای بهبود پردازش بینایی، ادغام بینایی-حرکتی، درک عمق و آگاهی فضایی اجرا می کنند. آنها ممکن است از تمرینهای اسکن بصری، فعالیتهای ردیابی بصری و تکنیکهای تطبیقی برای تقویت مهارتهای بصری استفاده کنند.
تجهیزات تطبیقی و وسایل کمکی: کاردرمانگران نیاز به تجهیزات سازگار یا وسایل کمکی را برای جبران محدودیت های عملکردی ناشی از سکته ارزیابی می کنند. آنها استفاده از وسایلی مانند ظروف اصلاح شده، وسایل کمکی پانسمان، دستبندها یا آتل ها را برای تسهیل استقلال در فعالیت های روزانه به افراد توصیه و آموزش می دهند.
اصلاحات خانه و محیط: کاردرمانگران محیط خانه را ارزیابی می کنند و توصیه هایی برای اصلاحات به منظور افزایش ایمنی و دسترسی ارائه می کنند. آنها ممکن است نصب میله های چنگک، رمپ یا اصلاح چیدمان مبلمان را برای تطبیق با توانایی های عملکردی فرد و ارتقای استقلال پیشنهاد دهند.
ادغام مجدد در جامعه و فعالیت های اوقات فراغت: کاردرمانگران از بازماندگان سکته مغزی در بازگشت به فعالیت های معنادار و ادغام مجدد در جامعه حمایت می کنند. آنها با افراد کار می کنند تا علایق و اهداف آنها را شناسایی کنند و استراتژی هایی را برای شرکت در فعالیت های اوقات فراغت، سرگرمی ها و مشارکت های اجتماعی ایجاد کنند.
مداخلات کاردرمانی بر اساس نیازها، اهداف و توانایی های خاص بازماندگان سکته مغزی بسیار فردی هستند. همکاری با یک کاردرمانگر می تواند به بیماران سکته مغزی کمک کند تا استقلال عملکردی خود را بازیابند، کیفیت زندگی را افزایش دهند و پتانسیل خود را برای بهبودی و مشارکت اجتماعی به حداکثر برسانند.
بیشتر بخوانید :