کاردرمانی برای نشستن کودکان
تاخیر در نشستن در نوزادان برای بسیاری از والدین نگران کننده است. به طور کلی، اکثر نوزادان می توانند تا شش ماهگی با حمایت بنشینند و تا هشت ماهگی می توانند به طور مستقل بنشینند. با این حال، برای برخی از نوزادان غیر معمول نیست که برای رسیدن به این نقاط عطف بیشتر طول بکشد.
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند منجر به تاخیر در نشستن در کودکان شود، از جمله نارس بودن، ضعف عضلانی، مسائل عصبی و عوامل ژنتیکی. برخی از نوزادان نیز ممکن است بدون هیچ دلیل خاصی کندتر در رشد برخی از مهارت های حرکتی باشند.
اگر نگران تاخیر در نشستن فرزندتان هستید، مهم است که با پزشک اطفال خود صحبت کنید. آنها می توانند به تعیین اینکه آیا مسائل اساسی وجود دارد که باید به آنها رسیدگی شود یا خیر کمک کنند و راهنمایی هایی در مورد چگونگی تشویق رشد فرزندتان ارائه دهند.
در این بین، چندین کار وجود دارد که می توانید برای کمک به رشد مهارت های نشستن کودک خود انجام دهید. به عنوان مثال، میتوانید زمان زیادی برای تقویت عضلات مرکزی شکم خود در نظر بگیرید، از بالش یا کوسن برای نگه داشتن آنها در حالت نشسته استفاده کنید، و اسباببازیها یا سایر محرکها را برای تشویق آنها به دست گرفتن و گرفتن اشیا در حالت نشسته فراهم کنید.
تاخیر در نشستن در کودکان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در اینجا برخی از علل رایج ذکر شده است:
ضعف عضلانی: اگر ماهیچه های کودک به اندازه کافی قوی نباشد که بتواند وزن خود را تحمل کند، ممکن است در نشستن دچار مشکل شود. این می تواند به دلیل تعدادی از عوامل، از جمله زایمان زودرس، تون عضلانی کم، یا یک اختلال عصبی عضلانی باشد.
مسائل عصبی: برخی بیماری های عصبی مانند فلج مغزی، اسپینا بیفیدا یا سندرم داون می توانند بر توانایی کودک در نشستن تأثیر بگذارند. این شرایط می تواند بر تون عضلات، تعادل و هماهنگی تأثیر بگذارد.
تأخیر در رشد: کودکانی که در رشد کلی خود تاخیر دارند، ممکن است در نشستن نیز تاخیر داشته باشند. این می تواند به دلیل عوامل مختلفی مانند اختلالات ژنتیکی یا عوامل محیطی باشد.
کمبود فرصت: کودکان به فرصت های زیادی برای تمرین نشستن نیاز دارند تا این مهارت را توسعه دهند. اگر فرصت کافی برای تمرین نشستن به کودک داده نشود، ممکن است برای رشد این مهارت بیشتر طول بکشد.
سایر شرایط پزشکی: برخی شرایط پزشکی مانند عفونت گوش یا مشکلات گوارشی نیز می تواند بر توانایی کودک برای نشستن راحت تأثیر بگذارد.
توجه به این نکته مهم است که تاخیر در نشستن ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل ایجاد شود و علت اصلی ممکن است همیشه بلافاصله آشکار نشود. اگر نگران تاخیر در نشستن فرزندتان هستید، بهتر است با متخصص اطفال خود صحبت کنید که می تواند ارزیابی و راهنمایی جامع تری ارائه دهد.
کاردرمانی می تواند منبع ارزشمندی برای کودکانی باشد که نشستن با تاخیر را تجربه می کنند. در اینجا چند راه وجود دارد که کاردرمانی می تواند به شما کمک کند:
تقویت عضلات: کاردرمانگران می توانند تمریناتی را برای کمک به تقویت عضلات مورد نیاز برای نشستن ارائه دهند. این تمرینات می تواند به کودکان کمک کند تا قدرت اصلی خود را تقویت کنند و وضعیت و تعادل کلی خود را بهبود بخشند.
بهبود هماهنگی: کاردرمانی همچنین می تواند به کودکان کمک کند تا هماهنگی خود را بهبود بخشند، که می تواند برای نشستن ضروری باشد.
توسعه مهارت های حرکتی ظریف: مهارت های حرکتی ظریف برای حمایت از توانایی کودک در نشستن مستقل مهم هستند. کاردرمانگران می توانند فعالیت هایی را ارائه دهند که به کودکان کمک می کند مهارت های حرکتی ظریف خود را توسعه دهند، مانند بازی با اسباب بازی های کوچک یا کار با مواد هنری و صنایع دستی.
تهیه تجهیزات تطبیقی: در برخی موارد، کودکان ممکن است از تجهیزات تطبیقی برای حمایت از مهارت های نشستن خود بهره مند شوند. کاردرمانگران می توانند تجهیزاتی مانند صندلی یا بالشتک مخصوص را برای کمک به بهبود وضعیت و راحتی کودک در هنگام نشستن توصیه و تهیه کنند.
ارائه راهنمایی و حمایت برای والدین: کاردرمانگران همچنین می توانند راهنمایی و حمایت والدین را در مورد چگونگی کمک به کودک خود در رشد مهارت های نشستن ارائه دهند. این ممکن است شامل ارائه فعالیت هایی برای انجام در خانه و نکاتی برای ایجاد یک محیط حمایتی برای رشد کودک باشد.
درمان تاخیر در نشستن در کودکان به علت اصلی آن بستگی دارد. در اینجا چند استراتژی کلی وجود دارد که ممکن است برای کمک به رشد مهارت های نشستن کودکان مورد استفاده قرار گیرد:
فیزیوتراپی: اگر ضعف عضلانی دلیل تاخیر در نشستن باشد، فیزیوتراپی می تواند مفید باشد. یک فیزیوتراپ می تواند تمریناتی را برای تقویت ماهیچه های کودک و بهبود هماهنگی و تعادل کلی او ارائه دهد.
وسایل کمکی: در برخی موارد، وسایل کمکی مانند صندلیها یا بالشتکهای مخصوص ممکن است برای کمک به حمایت از وضعیت کودک و راحتتر کردن نشستن توصیه شود.
مداخله زودهنگام: برنامه های مداخله زودهنگام می تواند حمایت و خدماتی را برای کودکانی که دچار تاخیر رشدی هستند ارائه دهد. این برنامه ها بسته به نیازهای خاص کودک ممکن است شامل گفتار درمانی، کاردرمانی یا فیزیوتراپی باشد.
راهنمایی والدین: والدین همچنین می توانند نقش مهمی در کمک به رشد مهارت های نشستن کودک خود داشته باشند. آنها می توانند کودک خود را به تمرین نشستن تشویق کنند، فرصت های زیادی برای بازی و اکتشاف فراهم کنند و در صورت نیاز وسایل حمایتی را فراهم کنند.
مهم است که به خاطر داشته باشید که هر کودکی با سرعت خودش رشد می کند و نشستن با تاخیر ممکن است همیشه دلیلی برای نگرانی نباشد. با این حال، اگر در مورد رشد کودک خود نگرانی دارید، همیشه بهتر است با پزشک اطفال خود صحبت کنید، که می تواند راهنمایی و پشتیبانی کند.
بیشتر بخوانید :