مرکز خنده کجای مغز است؟

مرکز خنده کجای مغز است؟

 براى دانستن اینکه مرکز خنده کجاست باید به این نکات توجه کرد:دانشمندان علوم اعصاب تایید می کنند که شوخی در طبیعتِ پیوند های اجتماعی و پیوستگی گروهی ریشه دارد.

آنچه در تحقیقات یافت شده این است که خنده با صدای بلند یک

ویژگی جهانی بوده و قبل از ظهور انسان خردمند یا هوموساپیِنس

نمود یافته است.

در حالی که به نظر می رسد شوخی پهلو به پهلوی انسان های

امروزی پدیدار گشته است. وسعت نفوذ شوخی در اجتماعات بشری

حتی به زمان سومریان یعنی ۱۹۰۰ سال پیش از میلاد مسیح باز

می گردد. 

همگی ما چیزهای متفاوتی را بامزه و خنده آور میدانیم، اما این

تفاوت به چه علت است؟ 

آیا علت در مغزمان نهفته است یا به خاطر نحوه ای است که مفاهیم خنده آور عمل می کنند؟

به گزارش نوروسافاری از کانورسیشن، طبق نظریه ی خشونتِ نرم

اثر تام ویتچِ زبان شناس، عباراتی یا اعمالی که در عین خشن بودن

و تخلف از مرزها همچنان بی خطر و لطیف هستند در ما رفتار خنده

را می آفرینند. 

به عبارتی خنده ادراکِ عدم تجانس یا عدم تطابق است، بین موقعیت

حاضر و مفهوم بیان شده. 

موقعیت هایی مثل تجاوز از انتظارات یا تابوهای اجتماعی، مسخره

کردن دیگری و ایجاد حس برتری در خود و یا تحلیل تنش و بحرانی

که از آن زمانی گذشته است، خنده آورند. در این مورد آخر کمدی

عبارت است از تراژدی به علاوه ی زمان!

اما از زبانشناسان که بگذریم، دانشمندان علوم اعصاب سازوکار

شوخی را در کدام یک از شبکه های مغزی یافته اند؟ 

شوخی بر پایه ی مناطق مشابهی از مغز است که ادراک یا فهم زبان

را به شکل عمومی در انسان پشتیبانی می کنند.

نواحی مشترکی که حین شوخی فعال می شوند عبارت انداز:

لوب های گیجگاهی قدامیکه با بازنمایی معانی و مفاهیم مرتبط است،

محل اتصال لوب های آهیانه ای و گیجگاهی و لوبهای پیشانی

فوقانی، که مورد آخر اغلب زمانی فعال می شوند که ما مشغول

اندیشیدن به معنی چیزها و نحوه ی ارتباط کلمات باهم هستیم.

در مطالعه ای مشخص شده است که شکنج پیشانی فوقانی نقشی

حیاتی در درک خوشمزگی و طنزِ یک لطیفه دارد و تحریک این ناحیه

با جریان الکتریکی مستقیم باعث می شود در نظر شخص لطیفه ها

با مزه تر به نظر برسند. 

از آنجا که نواحی فوق الذکر در چند تکلیف شناختی مشترک هستند

شاید نتوان حس شوخ طبعی را از توانایی ما در پردازش مفاهیم

زبانی و اجتماعی جدا کرد. 

علی رغم گام بلندی که در فهم پایه های علمی شوخی و خنده

برداشته ایم، تا زمانی که بتوانیم پیچیدگی های اجتماعی و فرهنگیِ

شوخ طبعی را به طور کامل در هم آمیزیم در پاسخ به این سوال

همچنان سردرگم هستیم: «چطور عده ای می توانند از یک طنز لذت

برند درحالی که ما آنرا خسته کننده می دانیم؟