فیزیوتراپی یکی از رشته‌های توانبخشی است که هدف آن کمک به افراد معلول یا بیمار برای بازیابی حداکثر توانایی‌ها و استقلال جسمی، روانی و اجتماعی است تا زندگی آنان تا حد ممکن به حالت طبیعی نزدیک شود. واژه «فیزیوتراپی» از دو بخش تشکیل شده است: فیزیو به معنای عوامل فیزیکی و تراپی به معنای درمان. فیزیوتراپی در واقع همان طب فیزیکی است و بر خلاف سایر شاخه‌های پزشکی که عمدتاً از داروها و مواد شیمیایی برای درمان استفاده می‌کنند، از عوامل فیزیکی و مکانیکی مانند حرکات درمانی، الکتروتراپی، ماساژ و تجهیزات ویژه برای بهبود عملکرد و توانبخشی بیماران بهره می‌برد.
فیزیوتراپی یکی از شاخه‌های مهم توانبخشی است. توانبخشی مجموعه اقداماتی است که برای فرد معلول یا بیمار انجام می‌شود تا بتواند از نظر جسمی، روانی و اجتماعی، حداکثر توانایی و استقلال خود را بازیابد و زندگی‌اش را تا حد ممکن به حالت طبیعی نزدیک کند.
واژه «فیزیوتراپی» از دو بخش تشکیل شده است:
به عبارت دیگر، فیزیوتراپی نوعی طب فیزیکی است که برخلاف روش‌های درمانی مبتنی بر دارو و مواد شیمیایی، از عوامل فیزیکی و مکانیکی برای درمان استفاده می‌کند.
فیزیوتراپی می‌تواند به‌عنوان یکی از بازوهای توانمند تیم پزشکی در توانبخشی بیماران نقش‌آفرینی کند و از زمین‌گیر شدن و ناتوانی گروهی از جوانان و سالمندان که در اثر تصادفات، حوادث یا کهولت سن دچار مشکلات حرکتی شده‌اند، جلوگیری نماید.
تعریف فیزیوتراپی
فیزیوتراپی شاخه‌ای از پزشکی است که در آن برای درمان و توانبخشی، از روش‌هایی مانند گرما، سرما، الکتریسیته، نور، لیزر، عوامل مکانیکی و ورزش استفاده می‌شود.
برخی حوادث سبب توقف موقت یا طولانی‌مدت حرکت اندام‌های بدن می‌گردند که ممکن است آسیب‌های آن پایدار باشد و بهبودی کامل حاصل نشود. باید توجه داشت که حرکت برای اندام‌هایی مانند دست و پا همانند اکسیژن ضروری و حیاتی است. فیزیوتراپیست با انجام حرکات علمی و بهره‌گیری از ابزارهای تسهیل‌کننده حرکت، توان حرکتی اندام‌ها را بازمی‌گرداند یا بهبود می‌بخشد.
ویژگی‌های فیزیوتراپیست
فیزیوتراپیست باید توان جسمی و روحی بالا، صبر، حوصله و عشق به کار داشته باشد، چرا که بازگرداندن توان به یک بیمار، نیازمند انگیزه و علاقه‌ای واقعی است.