فلج مغزی شدید. فلج مغزی (CP) گروهی از اختلالات حرکتی است که در اوایل کودکی ظاهر می شود. این در اثر آسیب به مغز در حال رشد، اغلب قبل یا کمی پس از تولد ایجاد می شود. این آسیب توانایی مغز برای کنترل حرکت، هماهنگی و وضعیت بدن را مختل می کند. در حالی که CP بر همه افراد متفاوت تأثیر می گذارد، طیفی از شدت وجود دارد که CP شدید مهم ترین چالش ها را ارائه می دهد.
شدت CP به میزان و محل آسیب مغزی بستگی دارد. در موارد شدید، آسیب گسترده است و بخش بزرگی از مغز را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به محدودیت های قابل توجهی در حرکت، ارتباطات و سایر عملکردهای بدن می شود.
بیشتر بخوانید : توانبخشی کودکان فلج مغزی
حرکت و هماهنگی: افراد مبتلا به فلج مغزی شدید مشکلات قابل توجهی در حرکت و هماهنگی دارند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
کوادری پلژی/کوادری پارزی اسپاستیک: این شدیدترین شکل است که با سفتی شدید و حرکت محدود در هر چهار اندام مشخص می شود. افراد مبتلا به این نوع سی پی ممکن است برای حرکت به ویلچر یا سایر وسایل کمکی نیاز داشته باشند.
تغییرات تون عضلانی: ماهیچه ها می توانند خیلی سفت (اسپاستیسیته) یا بیش از حد فلاپی (هیپوتونی) باشند که حرکت کنترل شده را به چالش می کشد.
مسائل مربوط به تعادل و هماهنگی: حفظ تعادل و هماهنگی حرکات می تواند بسیار دشوار باشد و منجر به زمین خوردن های مکرر و وابستگی به دیگران برای فعالیت های روزانه شود.
مهارت محدود: مهارت های حرکتی ظریف مانند گرفتن اشیا یا استفاده از ظروف می تواند به شدت آسیب ببیند.
ارتباط: گفتار و ارتباط می تواند به طور قابل توجهی در CP شدید تحت تأثیر قرار گیرد زیرا:
مشکلات گفتاری: به دلیل مشکلات کنترل عضلات صورت و گلو، گفتار ممکن است نامفهوم، کند، یا درک آن دشوار باشد.
ارتباط غیرکلامی: افراد ممکن است به روشهای ارتباطی جایگزین مانند فناوری کمکی یا زبان اشاره تکیه کنند.
ناتوانی ذهنی: ناتوانی ذهنی متوسط تا شدید می تواند در برخی موارد وجود داشته باشد که بر توانایی های ارتباطی و یادگیری تأثیر می گذارد.
چالش های دیگر: CP شدید همچنین می تواند به طیف وسیعی از چالش های دیگر منجر شود، از جمله:
تشنج: صرع یک بیماری مشترک شایع در CP شدید است که نیاز به دارو یا سایر راهکارهای مدیریتی دارد.
مشکلات حسی: بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه همگی می توانند تحت تأثیر قرار گیرند و بر نحوه تجربه افراد از دنیای اطراف تأثیر بگذارند.
درد و ناراحتی: سفتی عضلانی، اسپاسم و وضعیت های غیر طبیعی می تواند باعث درد و ناراحتی مزمن شود.
مسائل تغذیه ای: مشکل در بلع و غذا خوردن می تواند منجر به سوء تغذیه شود.
مشکلات تنفسی: ضعیف شدن عضلات تنفسی می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود.
مشکلات روده و مثانه: مدیریت نیازهای حمام ممکن است نیاز به کمک داشته باشد.
افراد مبتلا به CP شدید با چالش های قابل توجهی در زندگی روزمره روبرو هستند. آنها اغلب به مراقبت و حمایت گسترده از اعضای خانواده، مراقبان و متخصصان مراقبت های بهداشتی نیاز دارند. در اینجا مروری بر برخی از جنبه های زندگی روزمره است:
تحرک و فعالیت های روزانه: افراد مبتلا به CP شدید ممکن است در تمام جنبه های زندگی روزمره مانند لباس پوشیدن، حمام کردن، غذا خوردن و توالت نیاز به کمک داشته باشند. وسایل کمکی مانند ویلچر، واکر یا تجهیزات تطبیقی می توانند برای افزایش استقلال بسیار مهم باشند.
ارتباط: یافتن راه های موثر برای برقراری ارتباط ضروری است. گفتاردرمانگران و متخصصان فناوری کمکی می توانند به توسعه استراتژی های ارتباطی که نیازهای فردی را برآورده می کند، کمک کنند.
آموزش و یادگیری: رویکردهای آموزشی باید برای تطبیق با محدودیت های فردی تطبیق داده شوند. مربیان ویژه و درمانگران می توانند برنامه های یادگیری فردی ایجاد کنند، با تمرکز بر به حداکثر رساندن پتانسیل و ترویج شمول.
تعامل اجتماعی و رفاه عاطفی: تعامل اجتماعی و رفاه عاطفی برای همه مهم است. ایجاد فرصت هایی برای مشارکت اجتماعی، ارائه حمایت عاطفی و رسیدگی به نیازهای سلامت روان بسیار مهم است.
در حالی که هیچ درمانی برای CP وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. این شامل:
فیزیوتراپی: قدرت عضلات، هماهنگی و دامنه حرکت را بهبود می بخشد.
کاردرمانی: به مهارتهای زندگی روزمره کمک میکند و استقلال را ارتقا میدهد.
گفتار درمانی: مهارت های ارتباطی را بهبود می بخشد.
دارو: می تواند برای مدیریت سفتی عضلات، تشنج و درد استفاده شود.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است جراحی برای بهبود تون یا عملکرد عضلات در نظر گرفته شود.
فناوری کمکی: تجهیزات و دستگاه های ویژه می توانند استقلال را افزایش داده و فعالیت های روزمره زندگی را بهبود بخشند.