عوارض گفتاری سندرم داون

عوارض گفتاری سندرم داون

سندرم داون شایع ترین ناهنجاری ژنتیکی در سراسر جهان است. این سندرم معمولا با عوارض جسمی و ذهنی همراه است و می تواند منجر به بروز مشکلات جسمی ـ حرکتی ، ذهنی و گفتاری در فرد مبتلا شود.

تفاوتهای فردی در مشخصات معمولی مشاهده می شود ، به طوری که برخی از کودکان نسبت به درک زبان بیشتر از دیگران دارای مشکلات گفتاری هستند و برای مثال برخی از کودکان تفاوت بیشتری بین درک و تولید نسبت به دیگران دارند. بنابراین ، هر کودک مبتلا به سندرم داون باید یک برنامه درمانی اختصاصی گفتاردرمانی دریافت کند ، اما اصول تمرین موثر که باید بر اساس آن انجام شود برای همه کودکان مبتلا به سندرم داون یکسان است.

عوارض گفتاری سندرم داون

مشکلات خاص گفتاری و زبانی

کودکان مبتلا به سندرم داون معمولاً مشخصات ناهمواری از نظر اجتماعی ، شناختی و زبانی دارند – آنها دارای تاخیر برابر در همه زمینه ها نیستند ، آنها دارای مشخصات نقاط قوت و ضعف هستند. به عنوان مثال ، توسعه اجتماعی و درک اجتماعی به طور معمول یک نقطه قوت است ، در حالی که توسعه زبان گفتاری یک نقطه ضعف است. در حال حاضر شواهد ثابتی وجود دارد که نشان می دهد این کودکان نسبت به سن ذهنی غیر کلامی خود دارای تاخیر در گفتار و زبان خاصی هستند. تفاوتهای فردی قابل توجهی در میزان پیشرفت وجود دارد ، اما مشخصات کلی کلی معمولاً برای همه کودکان مبتلا به سندرم داون مشهود است. گفتاردرمانی سندرم داون کمک زیادی به بهبود توانایی های گفتاری در این کودکان می کند.

نمای ناهموار در حوزه های زبان

در حالی که مهارت های گفتاری و زبانی کودکان مبتلا به سندرم داون نسبت به توانایی های ذهنی غیر کلامی به تاخیر می افتد ، جنبه های مختلف گفتار ، زبان و مهارت های ارتباطی به یک اندازه به تأخیر نمی افتد.

مهارتهای ارتباطی یک قدرت نسبی با درک خوب و استفاده از مهارتهای ارتباطی غیر کلامی و استفاده خوب از حرکات است. 

در زمینه زبان ، کودکان با تاخیر در توسعه واژگان در دوران کودکی ، با درک قبل از تولید ، اما در سنین نوجوانی ، واژگان یک قدرت نسبی است و واژگان “سن” پیش از “سن” دستور زبان است. در گرامر ، شواهدی از مشکلات خاص در درک و تولید وجود دارد. 

در گفتار ، دشواری قابل ملاحظه ای در همه سطوح از برنامه ریزی تا فن بیان و واج شناسی وجود دارد. اکثر نوجوانان هنوز مشکلات قابل درک قابل توجهی دارند. 

حافظه 

کودکان مبتلا به سندرم داون نسبت به توانایی های غیر کلامی خود دارای ضعف خاصی در بخش حلقه آوایی حافظه فعال هستند و اکنون تصور می شود که این عامل اصلی مشکلات گفتاری و زبانی آنها است. برای همه کودکان ، حلقه آوایی نقش مهمی در یادگیری زبان گفتاری ایفا می کند ، زیرا الگوی صوتی کلمه را حفظ می کند تا کودک بتواند این را با معنا پیوند دهد و آن را برای حمایت از تولید کلمه گفتاری ذخیره کند. مشکلات حلقه آوایی بر یادگیری واژگان و یادگیری گرامر تأثیر می گذارد.

حافظه کوتاه مدت بصری نسبت به توانایی های ذهنی غیر کلامی مختل نمی شود و به عنوان یک قدرت نسبی توصیف می شود. علاوه بر این ، تحقیقات نشان داده است که کدگذاری بصری اطلاعات شفاهی ممکن است برای کودکان مبتلا به سندرم داون در کارهای کوتاه مدت حافظه استفاده شود. 

مشکلات شنوایی

اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون (حداقل 80-90)) از کم شنوایی رسانا و مشکلات تشخیص شنوایی رنج می برند که مشکلات حلقه آوایی را تشدید می کند. مشکلات شنوایی نقش مهمی در تشدید عوارض گفتاری سندرم داون دارد.

مشکلات گفتاری-حرکتی

مشکلات گفتاری و مشکلات تولید کلمه نیز دلایل فیزیکی دارد. این مشکلات با مشکلات مهارت حرکتی مرتبط با سندرم داون و مشکلات دهانی-حرکتی نشان داده شده از سال اول زندگی مرتبط است که بر الگوهای تغذیه و جویدن تأثیر می گذارد. برای همه کودکان ، اولین کلمات را می توان از طریق صداهای گفتاری که می توانند در حباب ایجاد کنند ، پیش بینی کرد – به عبارت دیگر ، واژگان اولیه گفتاری تحت تأثیر مهارتهای بیان و واج شناسی موجود است ، نه برعکس. 

آهسته فراگیری واژگان

نشان داده شده است که توسعه دستور زبان اولیه با کلمات واژگان مولد برای کودکان معمولاً در حال رشد و همچنین برای کودکان مبتلا به سندرم داون ارتباط دارد. 

جلوه های گفتاری-حرکتی

تأخیر در خروجی کلمات اول و گفته های نامفهوم ممکن است ورودی زبان را برای کودکان کاهش داده یا تغییر دهد. مشکلات مربوط به تولید گفتار احتمالاً یادگیری گرامر و مشکلات تولید گرامر را پیچیده می کند. 

کلمات مرتبط :

عوارض گفتاری سندرم داون – مرکز توانبخشی سندرم داون – گفتاردرمانی سندرم داون