درمان مشکلات گفتاری بعد از سکته مغزی

درمان مشکلات گفتاری بعد از سکته مغزی با گفتاردرمانی در کلینیک گفتاردرمانی توان آفرین – بهترین گفتاردرمانی شرق تهران – ارائه می شود. بازیابی گفتار پس از سکته مغزی بسته به شدت و نوع سکته مغزی و عوارض گفتاری ناشی از آن ، سن بیمار و زمان شروع مداخلات توانبخشی متغیر است. مشکلات گفتاری یکی از عوارض شایع سکته مغزی است. افرادی که سکته مغزی را تجربه کرده‌اند اغلب در هفته‌ ها و ماه‌های بعد در برقراری ارتباط و استفاده از زبان دچار مشکل شده‌اند. گفتار درمانی می تواند کمک کند. مشکلاتی که پس از سکته مغزی تجربه می کنید می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و علائم دقیق می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. مهم نیست که علائم چیست یا چقدر شدید است، یک گفتار درمانگر می تواند با کمک به شما در ایجاد و اجرای یک برنامه درمانی فردی کمک کند.

بسیاری از افراد در چند هفته اول پیشرفت قابل توجهی دارند. معمولاً در اوایل بهبودی و سپس بهبودهای ثابت در 3 تا 6 ماه اول درمان مشاهده می شود. این ماه‌های اول زمانی است که مغز شما فعال‌ترین بازیابی را انجام می‌دهد، و معمولاً زمانی است که جهش‌ هایی در حال انجام است. با این حال، زمان دقیق بهبودی به شما، علائم و شدت سکته مغزی شما بستگی دارد.

در حالی که افراد می‌توانند در عرض چند هفته پیشرفت کنند، افراد دیگر تا سال‌ ها پس از سکته مغزی با مشکلات گفتاری مواجه هستند. مانند بسیاری از چالش های پس از سکته مغزی، راه بازیابی زبان بسیار فردی است. گفتار درمانگر شما می تواند ایده بهتری در مورد مدت زمانی که ممکن است مسیر شما طول بکشد به شما ارائه دهد.

مشکلات گفتاری پس از سکته مغزی معمولاً توسط گفتار درمانگر تشخیص داده می شود. گفتار درمانگر یک متخصص پزشکی است که در کمک به افرادی که در ارتباط، مهارت های زبانی و بلع مشکل دارند، تخصص دارد.

یک گفتاردرمانگر می تواند یک ارزیابی برای تشخیص و درمان مشکلات گفتاری بعد از سکته مغزی انجام دهد. آنها فهرستی از سؤالات را بررسی می کنند که برای هر گونه مشکل گفتاری و میزان اختلال آزمایش می شود. این به شما و گفتاردرمانگر این امکان را می دهد که دقیقاً متوجه شوید که سکته مغزی چقدر بر گفتار شما تأثیر گذاشته است و به آنها کمک می کند تا یک برنامه درمانی ایجاد کنند.

درمان مشکلات گفتاری بعد از سکته مغزی

گفتار درمانگر متخصص اصلی درمان شما برای مشکلات گفتاری پس از سکته مغزی خواهد بود. آنها یک برنامه درمانی بر اساس علائم، نیازها و اهداف خاص شما ایجاد خواهند کرد. درمان ها مبتنی بر درمان خواهند بود و حول شما ساختار خواهند شد.

گزینه های درمانی رایج منبع مورد اعتماد عبارتند از:

تحریک برنامه‌ریزی‌شده: این تکنیک درمانی از کمک‌های حسی مانند موسیقی و تصاویر برای کمک به ایجاد مهارت‌های ارتباط کلامی استفاده می‌کند.
درمان شناختی زبانی: این تکنیک از پاسخ های عاطفی به زبان برای تقویت درک زبان استفاده می کند.
ارتقای اثربخشی ارتباطی Aphasic (PACE): PACE یک مدل مبتنی بر مکالمه است که از تصاویر به عنوان اعلان برای ایجاد ارتباط استفاده می کند.
درمان تحریک-تسهیل: این تکنیک به افرادی که سکته مغزی را تجربه کرده اند کمک می کند تا معنی و دستور زبان کلمه را دوباره بیاموزند.
گروه درمانی: در گروه درمانی، افرادی که مشکلات گفتاری را تجربه می کنند می توانند گرد هم آیند تا مهارت هایی را که در درمان ایجاد می کنند تمرین کنند و از یکدیگر حمایت کنند.
خانواده درمانی: خانواده درمانی به افرادی که سکته مغزی را تجربه کرده اند و اعضای خانواده و مراقبان آنها اجازه می دهد تا مهارت های ارتباطی را تحت راهنمایی یک گفتاردرمانگر ایجاد کنند.

چرا گفتار اغلب تحت تأثیر سکته مغزی قرار می گیرد؟

معمولاً سکته مغزی بر بخش‌هایی از مغز که گفتار و زبان را کنترل می‌کنند تأثیر می‌گذارد. هنگامی که سلول های مغز در این مناطق می میرند، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در ارتباط شود. به این حالت آفازی می گویند.

حدود یک سوم تمام افرادی که سکته مغزی را تجربه می کنند، در تکلم مشکل دارند. علائم می تواند خفیف یا شدید باشد و بسته به فرد می تواند متفاوت باشد. علائم رایج شامل مشکل در موارد زیر است:

• صحبت کردن
• با استفاده از جملات کامل
• با استفاده از گرامر صحیح
• پیدا کردن کلمات مناسب برای بیان معنای خود
• تشکیل کلمات
• ایجاد صداهای خاص

گاهی اوقات، افرادی که سکته مغزی را تجربه کرده اند، در کنترل ماهیچه های لب و زبان خود مشکل دارند. به این حالت دیزآرتری می گویند و همچنین می تواند برقراری ارتباط و صحبت واضح را بسیار دشوار کند.

سکته مغزی همچنین می تواند حرکت ماهیچه های صورت را با مشکل مواجه کند. این آپراکسی نامیده می شود. آفازی، دیس آرتری و آپراکسی همگی توسط گفتار درمانگر قابل درمان هستند. درمان مشکلات گفتاری بعد از سکته مغزی با گفتاردرمانی می تواند عوارض و مشکلات ذکر شده در بالا را تا حد زیادی درمان کند.

عوامل خطر برای مشکلات گفتاری بعد از سکته مغزی چیست؟

پیش‌بینی دقیق علائمی که فرد پس از سکته مغزی تجربه می‌کند، دشوار است. بسیاری از عواملی که می توانند بر شدت علائم تأثیر بگذارند، مانند زمان قبل از درمان، نمی توانند از قبل پیش بینی شوند.

علاوه بر این، در حال حاضر هیچ راهی برای گفتن اینکه چه کسی بیشتر در معرض مشکلات گفتاری یا علائم خاص سکته مغزی است، وجود ندارد. با این حال، بسیاری از عوامل خطر شناخته شده برای سکته مغزی وجود دارد. این شامل:

• داشتن سابقه سکته مغزی در خانواده: اگر یکی از اعضای خانواده سکته کرده باشد، احتمال سکته مغزی بیشتر است.
• بالای 55 سال: خطر سکته مغزی با افزایش سن افزایش می یابد
• مرد بودن: مردان بیشتر از زنان دچار سکته مغزی می شوند. با این حال، سکته مغزی بیشتر برای زنان کشنده است.
• داشتن سابقه سکته مغزی: اگر در گذشته سکته کرده باشید، احتمال سکته مغزی بیشتر است.
• داشتن سابقه حملات ایسکمیک گذرا (TIA): TIA ها گاهی اوقات “سکته های کوچک” نامیده می شوند. اگر سابقه TIA داشته باشید در معرض خطر بیشتری برای سکته هستید.
• فشار خون بالا: فشار خون بالا خطر سکته را افزایش می دهد.
• کلسترول بالا: سطح کلسترول بالا خطر ابتلا به سکته مغزی را افزایش می دهد.
• بیماری قلبی: بیماری قلبی یک عامل خطر شناخته شده برای سکته مغزی است.
• آریتمی ها و ناهنجاری های ساختار قلب: اگر اختلالات خاصی در ریتم قلب یا ساختار قلب دارید، در معرض خطر سکته مغزی قرار دارید.
• چاقی: چاقی خطر سکته مغزی را افزایش می دهد.
• ورزش نکردن: ورزش نکردن و سبک زندگی کم تحرک احتمال سکته مغزی را بیشتر می کند.
• دیابت: اگر دیابت دارید بیشتر در معرض سکته مغزی هستید.
• سیگار کشیدن: سیگار کشیدن خطر سکته مغزی را تقریبا دو برابر می کند.
• مصرف زیاد الکل: مصرف بیش از دو نوشیدنی الکلی در روز می تواند فشار خون شما را افزایش دهد. این می تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد.