درمان بیش فعالی

درمان بیش فعالی با توجه به سن کودک ، شدت علائم و نظر درمانگر با روش های مختلفی انجام می گیرد.

در صورتی که علائم اصلی ADHD در اوایل زندگی ، قبل از سن 12 سالگی، شروع شود و مشکلات قابل توجهی را در خانه و مدرسه به طور مداوم ایجاد کند.

هیچ آزمایش خاصی برای ADHD وجود ندارد ، اما تشخیص به احتمال زیاد شامل موارد زیر است:

• معاینه پزشکی ، برای رد سایر علل احتمالی علائم
• جمع آوری اطلاعات ، مانند مسائل پزشکی فعلی ، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی و سوابق مدرسه
• مصاحبه یا پرسشنامه برای اعضای خانواده ، معلمان فرزند شما یا سایر افرادی که فرزند شما را خوب می شناسند ، مانند مراقبان ، پرستار بچه ها و مربیان

تشخیص ADHD در کودکان خردسال

اگرچه گاهی اوقات علائم ADHD در کودکان پیش دبستانی یا حتی کودکان کوچکتر ظاهر می شود ، اما تشخیص این اختلال در کودکان بسیار کوچک دشوار است. این به این دلیل است که مشکلات رشدی مانند تأخیر در زبان را می توان با ADHD اشتباه گرفت.

بنابراین کودکان پیش دبستانی یا کوچکتر مشکوک به ADHD بیشتر به ارزیابی توسط متخصص مانند روانشناس یا روانپزشک ، آسیب شناس گفتار یا متخصص اطفال رشد نیاز دارند.

سایر شرایطی که شبیه ADHD است

تعدادی از شرایط پزشکی یا درمان های آنها ممکن است علائم و نشانه هایی شبیه ADHD ایجاد کند. نمونه ها عبارتند از:

• مشکلات یادگیری یا زبان
• اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اضطراب
• اختلالات تشنجی
• مشکلات بینایی یا شنوایی
• اختلال طیف اوتیسم
• مشکلات پزشکی یا داروهایی که بر تفکر یا رفتار تأثیر می گذارد
• اختلالات خواب
• آسیب مغزی

درمان بیش فعالی

درمانهای استاندارد ADHD در کودکان شامل داروها ، رفتار درمانی ، مشاوره و خدمات آموزشی است. این درمان ها می توانند بسیاری از علائم ADHD را تسکین دهند ، اما آن را درمان نمی کنند. ممکن است مدتی طول بکشد تا مشخص شود چه چیزی برای فرزند شما بهتر عمل می کند.

داروهای محرک

در حال حاضر ، داروهای محرک رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان بیش فعالی تجویز می شوند. به نظر می رسد محرک ها سطح مواد شیمیایی مغز موسوم به انتقال دهنده های عصبی را افزایش داده و متعادل می کنند. این داروها به بهبود علائم و نشانه های بی توجهی و بیش فعالی کمک می کند.

رفتار درمانی ADHD

کودکان مبتلا به ADHD اغلب از رفتار درمانی ، آموزش مهارت های اجتماعی ، آموزش مهارت های والدین و مشاوره ، که ممکن است توسط روانپزشک ، روانشناس و کاردرمانگر روان ارائه شود ، بهره مند می شوند. برخی از کودکان مبتلا به ADHD ممکن است شرایط دیگری مانند اختلال اضطرابی یا افسردگی نیز داشته باشند. در این موارد ، مشاوره ممکن است هم به ADHD و هم به مشکلات همزمان کمک کند.

نمونه هایی از درمان بیش فعالی

رفتار درمانی. معلمان و والدین می توانند استراتژی های تغییر رفتار ، مانند سیستم پاداش و پاداش زمانی را برای مقابله با شرایط دشوار بیاموزند.
آموزش مهارتهای اجتماعی این می تواند به کودکان در یادگیری رفتارهای اجتماعی مناسب کمک کند.
آموزش مهارت های فرزندپروری. این می تواند به والدین کمک کند تا روش هایی را برای درک و هدایت رفتار فرزند خود توسعه دهند.
روان درمانی این به کودکان بزرگتر مبتلا به ADHD اجازه می دهد در مورد مسائلی که آنها را آزار می دهد صحبت کنند ، الگوهای رفتاری منفی را کشف کرده و راه های مقابله با علائم آنها را بیاموزند.
خانواده درمانی. خانواده درمانی می تواند به والدین و خواهران و برادران کمک کند تا با استرس زندگی با فردی که دارای ADHD است کنار بیایند.
بهترین نتایج زمانی حاصل می شود که از رویکرد تیمی استفاده شود و معلمان ، والدین ، ​​درمانگران و پزشکان با هم کار کنند. خود را در مورد ADHD و خدمات موجود آموزش دهید. با معلمان فرزند خود کار کنید و او را به منابع اطلاعاتی معتبر ارجاع دهید تا از تلاش های آنها در کلاس درس حمایت کند.

توصیه هایی به والدین

به فرزند خود محبت زیادی نشان دهید. کودکان باید بشنوند که دوستشان دارند و از آنها قدردانی می کنند. تمرکز تنها بر جنبه های منفی رفتار فرزند شما می تواند به روابط شما آسیب برساند و بر اعتماد به نفس و عزت نفس تأثیر بگذارد. اگر فرزند شما برای پذیرفتن نشانه های لفظی محبت مشکل دارد ، لبخند ، نوازش روی شانه یا در آغوش گرفتن می تواند مراقبت شما را نشان دهد. به دنبال رفتارهایی باشید که بتوانید مرتباً از فرزند خود تعریف کنید.

راه هایی برای ارتقاء عزت نفس پیدا کنید. کودکان مبتلا به ADHD اغلب در پروژه های هنری ، موسیقی یا رقص ، یا کلاس های هنرهای رزمی خوب عمل می کنند. فعالیتها را بر اساس علایق و تواناییهای خود انتخاب کنید. همه کودکان استعدادها و علایق خاصی دارند که می توان آنها را پرورش داد. موفقیت های مکرر کوچک به ایجاد عزت نفس کمک می کند.

سعی کنید برنامه منظمی برای غذا ، چرت زدن و زمان خواب داشته باشید. کودکان مبتلا به ADHD به سختی می توانند تغییرات را بپذیرند و با آنها سازگار شوند. از یک تقویم بزرگ برای علامت گذاری فعالیتهای ویژه و کارهای روزمره استفاده کنید. از انتقال ناگهانی یک فعالیت به فعالیت دیگر به کودکان خودداری کنید یا حداقل به آنها هشدار دهید.

کلمات مرتبط :

درمان بیش فعالی – اختلال بیش فعالی – دلایل بیش فعالی – کاردرمانی در درمان بیش فعالی – کاردرمانی ذهنی در شرق تهران – روان درمانی – مرکز توانبخشی ذهنی در شرق تهران