تورتیکولی چیست؟
تورتیکولی یا کج گردنی، وضعیتی است که با موقعیت یا چرخش غیر طبیعی گردن مشخص می شود.
درمان تورتیکولی به علت زمینه ای و شدت بیماری بستگی دارد. در مورد تورتیکولی عضلانی مادرزادی، کاردرمانی و فیزیوتراپی و تمرینات خاص اغلب برای کشش و تقویت عضلات گردن، بهبود دامنه حرکتی و ارتقای هم ترازی مناسب توصیه می شود. در برخی موارد ممکن است از وسایل کششی دستی، ماساژ یا ارتز استفاده شود.
برای تورتیکولی اکتسابی، رویکرد درمانی به سمت رسیدگی به علت زمینه ای هدایت می شود. این ممکن است شامل دارو برای درد یا التهاب، فیزیوتراپی، گرما یا سرما درمانی و تمرین وضعیت بدن باشد. در موارد نادری که اقدامات محافظه کارانه بی اثر هستند، ممکن است مداخلات پزشکی مانند تزریق یا جراحی در نظر گرفته شود.
انواع تورتیکولی چیست؟
- تورتیکولی عضلانی مادرزادی (CMT): این شایع ترین شکل تورتیکولی است و معمولاً در نوزادان رخ می دهد. اعتقاد بر این است که این عضله ناشی از سفت یا کوتاه شدن عضله استرنوکلیدوماستوئید است که عضله ای است که در دو طرف گردن قرار دارد. تورتیکولی عضلانی مادرزادی ممکن است به دلیل قرار گرفتن در رحم، زایمان دشوار یا رشد غیر طبیعی عضلات ایجاد شود. اغلب با کج شدن سر به یک طرف و محدوده حرکتی محدود در گردن مشخص می شود.
- تورتیکولی اکتسابی: تورتیکولی اکتسابی می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد و معمولاً در اثر عواملی مانند ضربه، عفونت، التهاب یا شرایط پزشکی زمینه ای ایجاد می شود. همچنین می تواند ناشی از وضعیت نامناسب طولانی مدت یا حرکات تکراری باشد. تورتیکولی اکتسابی ممکن است شروع ناگهانی داشته باشد یا به تدریج ایجاد شود و می تواند با درد، سفتی و محدودیت حرکت در گردن همراه باشد.
علائم تورتیکولی چیست؟
تورتیکولی بسته به شدت و علت اصلی می تواند علائم مختلفی ایجاد کند. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:
- سر به یک طرف کج می شود (چانه ممکن است به سمت شانه مخالف باشد)
- دامنه حرکتی محدود در گردن
- گردن درد یا ناراحتی
- سفتی در عضلات گردن
- اسپاسم عضلانی در گردن
- عدم تقارن شانه ها
- مشکل در ردیابی بصری یا تراز چشم در برخی موارد
نقش کاردرمانی در درمان توتیکولی
کاردرمانی می تواند نقش حمایتی در درمان تورتیکولی، به ویژه در موارد تورتیکولی عضلانی مادرزادی (CMT) در نوزادان داشته باشد. کاردرمانگران می توانند با سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مانند متخصصان اطفال، فیزیوتراپیست ها و متخصصان ارتوپدی همکاری کنند تا مراقبت های جامع ارائه دهند. در اینجا چند راه وجود دارد که از طریق آنها کاردرمانی می تواند به درمان تورتیکولی کمک کند:
شناسایی و ارزیابی زودهنگام: کاردرمانگران می توانند در شناسایی زودهنگام تورتیکولی شرکت کنند و در فرآیند ارزیابی و ارزیابی اولیه مشارکت داشته باشند. آنها می توانند رشد حرکتی نوزاد را مشاهده کنند، تون و قدرت عضلانی را ارزیابی کنند و هرگونه محدودیت عملکردی مربوط به موقعیت گردن را شناسایی کنند.
آموزش و حمایت والدین: کاردرمانگران به والدین یا مراقبین خود در زمینه درک شرایط، پیامدهای آن و اهمیت مداخله زودهنگام آموزش و حمایت می‌دهند. آنها می توانند نقش کاردرمانی را در برنامه درمانی توضیح دهند، تکنیک های مناسب دست زدن و موقعیت یابی را نشان دهند و به والدین آموزش دهند که چگونه تمرینات یا حرکات کششی خاصی را در خانه انجام دهند.
تکنیک‌های موقعیت‌یابی و جابجایی: کاردرمانگران والدین را در استفاده از تکنیک‌های موقعیت‌یابی و جابجایی مناسب راهنمایی می‌کنند تا تراز بهینه گردن را افزایش دهند و از تشدید تورتیکولی جلوگیری کنند. آنها ممکن است برای به حداقل رساندن تأثیر عدم تقارن بر رشد نوزاد، راهبردهای خاصی را برای قرار گرفتن در حین تغذیه، تعویض پوشک، زمان بازی و خواب توصیه کنند.
تمرینات دامنه حرکتی: کاردرمانگران می توانند به والدین یا مراقبان تمرینات حرکتی و کششی خاصی آموزش دهند که به کشیده شدن و تقویت عضلات گردن آسیب دیده کمک می کند. آنها راهنمایی هایی را برای انجام این تمرینات به طور ایمن و مؤثر ارائه می دهند و به تحمل نوزاد و نظارت بر پیشرفت در طول زمان می پردازند.
بیشتر بخوانید :
