توانبخشی کودکان فلج مغزی

توانبخشی کودکان فلج مغزی

فلج مغزی (CP) یک اختلال رشدی است که بر حرکت و هماهنگی بدن به دلیل آسیب مغزی که قبل یا اندکی پس از تولد رخ می دهد، تأثیر می گذارد. توانبخشی نقش مهمی در کمک به کودکان مبتلا به CP برای رسیدن به پتانسیل کامل خود، بهبود کیفیت زندگی و تقویت استقلال دارد. این رویکرد جامع شامل یک تیم چند رشته ای است که با هم کار می کنند تا نیازهای خاص کودک را برطرف کنند.

توانبخشی مؤثر مستلزم یک رویکرد تیمی است که نیازهای جسمی، شناختی، اجتماعی و عاطفی کودک را در نظر بگیرد. این تیم معمولاً شامل:

متخصص اطفال: مراقبت های پزشکی کلی را ارائه می دهد و برنامه توانبخشی را هماهنگ می کند.
فیزیوتراپیست: برنامه ای را برای بهبود مهارت های حرکتی درشت ایجاد و اجرا می کند.
کاردرمانگر: روی مهارت های حرکتی ظریف و ADL کار می کند.
آسیب شناس گفتار و زبان: به مشکلات گفتار، ارتباط و بلع می پردازد.
روانشناس: از بهزیستی عاطفی کودک حمایت می کند و به چالش های رفتاری کمک می کند.
مربیان ویژه: معلمان و مراقبان را با استراتژی هایی برای حمایت از نیازهای یادگیری کودک مجهز کنید.
مددکار اجتماعی: به خانواده ها کمک می کند منابع را جستجو کنند و به خدمات پشتیبانی دسترسی پیدا کنند.

مداخله زودهنگام برای به حداکثر رساندن پتانسیل کودک بسیار مهم است. شروع درمان در اسرع وقت پس از تشخیص به مغز اجازه می دهد تا مسیرهای جدیدی را برای حرکت وفق دهد و ایجاد کند. مداخله زودهنگام همچنین به جلوگیری از عوارض ثانویه کمک می کند و باعث رشد بهینه می شود.

روشهای توانبخشی کودکان فلج مغزی

فیزیوتراپی (PT): PT اغلب سنگ بنای توانبخشی برای CP است. درمانگران بر بهبود مهارت های حرکتی درشت مانند راه رفتن، تعادل و هماهنگی تمرکز می کنند. تکنیک ها شامل تمرینات کششی برای کاهش سفتی عضلانی (اسپاستیسیته)، تمرینات تقویتی برای بهبود کنترل عضلات و تمرین راه رفتن برای ایجاد الگوهای راه رفتن ایمن و کارآمد است. PT همچنین به جلوگیری از عوارض ثانویه مانند انقباضات مفصلی کمک می کند.

کاردرمانی (OT): OT بر بهبود مهارت های حرکتی ظریف و فعالیت های روزمره زندگی (ADLs) مانند لباس پوشیدن، تغذیه، حمام کردن و نظافت تمرکز می کند. درمانگران ممکن است تجهیزات انطباقی را توصیه کنند یا تغییراتی را در روال های روزمره برای تقویت استقلال کودک پیشنهاد کنند. آنها همچنین می توانند مسائل مربوط به پردازش حسی را که گاهی اوقات با CP همزمان رخ می دهد، بررسی کنند.

آسیب شناسی گفتار و زبان: کودکان مبتلا به CP ممکن است مشکلاتی را در وضوح گفتار، ارتباط و بلع تجربه کنند. آسیب شناسان گفتار زبان روی بهبود بیان، توسعه روش های ارتباطی جایگزین (در صورت نیاز) و رسیدگی به مشکلات بلع کار می کنند.

فناوری کمکی: کمک‌های فن‌آوری مختلف می‌توانند کودکان مبتلا به CP را برای مشارکت بیشتر در زندگی توانمند کنند. اینها عبارتند از واکر، ویلچر، بریس، آتل، دستگاه های کامپیوتری تخصصی و تخته های ارتباطی. درمانگران برای شناسایی و اجرای فناوری کمکی مناسب با کودک و خانواده همکاری نزدیک دارند.

ارتز: دستگاه‌های ارتز مانند بریس‌ها و آتل‌ها می‌توانند به بهبود وضعیت بدن، حمایت از عضلات ضعیف و جلوگیری از انقباض کمک کنند. درمانگران از تناسب مناسب اطمینان حاصل می کنند و دستگاه ها را با رشد کودک تنظیم می کنند.

آب درمانی: شناور بودن آب باعث بهبود حرکت با کاهش فشار روی مفاصل می شود. آب درمانی می تواند یک راه سرگرم کننده و انگیزشی برای بهبود انعطاف پذیری، قدرت و هماهنگی باشد.