توانبخشی کودکان اوتیسم. اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت پیچیده عصبی رشدی است که بر ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار تأثیر می گذارد. هیچ “درمانی” برای ASD وجود ندارد، اما برنامه های توانبخشی جامع می تواند به طور قابل توجهی عملکرد و کیفیت زندگی کودک را بهبود بخشد. این توانبخشی به جای توانبخشی سنتی که مستلزم بازگرداندن مهارت های از دست رفته است، بر نوعی توانبخشی خاص متمرکز است، به این معنی که مهارت هایی را که کودک ممکن است هنوز به دست نیاورده باشد.
مداخله اولیه بسیار مهم است
هرچه کودک زودتر مداخله را دریافت کند، مزایای بالقوه آن بیشتر است. مطالعات نشان میدهد که برنامههای مداخله فشرده که قبل از ۳ سالگی شروع شدهاند، میتوانند پیشرفتهای قابلتوجهی در ارتباطات، مهارتهای اجتماعی و رشد شناختی داشته باشند. اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است در این طیف باشد، فوراً با پزشک اطفال خود صحبت کنید تا در مورد ارزیابیهای احتمالی و گزینههای مداخله صحبت کنید.
رویکرد فردی
ASD در هر کودکی به طور متفاوت ظاهر می شود. یک برنامه توانبخشی موفق برای رسیدگی به نیازها و نقاط قوت خاص کودک طراحی شده است. این معمولا شامل تیمی از متخصصان می شود، از جمله:
تحلیلگر رفتار تایید شده توسط هیئت مدیره (BCBA): درمان تحلیل رفتار کاربردی (ABA) را توسعه و اجرا می کند، یک رویکرد مبتنی بر شواهد به طور گسترده شناخته شده برای آموزش مهارت ها و کاهش رفتارهای چالش برانگیز.
آسیب شناس گفتار-زبان (SLP): روی مهارت های ارتباطی، کلامی و غیرکلامی، از جمله ارتباطات اجتماعی، عمل شناسی (استفاده از زبان در زمینه اجتماعی) و تولید گفتار کار می کند.
کاردرمانگر (OT): متخصص کاردرمانی اتیسم به مسائل پردازش حسی، رشد مهارت های حرکتی، مهارت های فعالیت های روزمره زندگی (ADL) و توسعه مهارت های بازی کمک می کند.
مهارت های ارتباطی: توسعه مهارت های ارتباطی عملکردی تمرکز اصلی است. این ممکن است شامل آموزش سیستم ارتباط تبادل تصویر (PECS)، زبان اشاره یا استفاده از دستگاههای فناوری کمکی باشد. گفتار درمانی نقش مهمی در بهبود ارتباطات کلامی برای کسانی که می توانند صحبت کنند ایفا می کند.
مهارت های اجتماعی: تعامل اجتماعی برای کودکان مبتلا به ASD می تواند چالش برانگیز باشد. درمانگران از تکنیکهای مختلفی برای آموزش مهارتهای اجتماعی مانند نوبتدهی، شروع تعاملات و درک نشانههای اجتماعی استفاده میکنند. گروه های اجتماعی و بازی درمانی نیز می توانند مفید باشند.
مداخله رفتاری: مدیریت رفتارهای چالش برانگیز اغلب یک نگرانی برای والدین و مراقبان است. درمان ABA از تقویت مثبت استفاده می کند و رفتارهای جایگزین مناسب را آموزش می دهد.
پردازش حسی: بسیاری از کودکان مبتلا به ASD مشکلات پردازش حسی دارند که می تواند منجر به فروپاشی یا عصبانیت شود. درمان یکپارچگی حسی می تواند به کودکان کمک کند ورودی های حسی را بهتر درک کنند و به آنها پاسخ دهند.
مهارت های زندگی روزانه: کاردرمانگران می توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت های مورد نیاز برای زندگی روزمره مانند لباس پوشیدن، مراقبت از خود و غذا خوردن را توسعه دهند.
بیشتر بخوانید : گفتاردرمانی اتیسم
مشارکت خانواده: والدین و مراقبین شرکای حیاتی در فرآیند توانبخشی هستند. درمانگران والدین را در مورد تکنیکهای مداخله آموزش میدهند تا از سازگاری بین تنظیمات اطمینان حاصل کنند. گروه های حمایتی برای خانواده ها نیز می توانند بسیار سودمند باشند.
حمایت آموزشی: کودکان مبتلا به ASD ممکن است برای موفقیت نیاز به تغییرات یا تسهیلات در مدرسه داشته باشند. متخصصان مداخله زودهنگام و روانشناسان مدرسه می توانند با معلمان و خانواده ها برای توسعه برنامه های آموزشی فردی (IEP) همکاری کنند.
بازی درمانی: بازی بخش مهمی از رشد کودک است. درمانگران می توانند از تکنیک های بازی درمانی برای کمک به کودکان مبتلا به ASD در توسعه مهارت های اجتماعی، مهارت های ارتباطی و تنظیم هیجانی استفاده کنند.
ملاحظات تغذیه ای: برخی تحقیقات نشان می دهد که بین رژیم غذایی و رفتار در کودکان مبتلا به ASD ارتباط وجود دارد. مشاوره با یک متخصص تغذیه می تواند به تعیین اینکه آیا اصلاح رژیم غذایی ممکن است مفید باشد کمک کند.
مطالعات نشان داده اند که برنامه های جامع توانبخشی برای کودکان مبتلا به ASD می تواند منجر به پیشرفت های قابل توجهی در موارد زیر شود: