افسردگی در کودکان با احساسات عادی و روزمره که کودکان در حین رشد با آن مواجه می شوند متفاوت است.
فقط به این دلیل که کودک غمگین به نظر می رسد لزوماً به این معنی نیست که او افسردگی قابل توجهی دارد. اما اگر غم و اندوه پایدار شود یا در فعالیت‌های اجتماعی عادی، علایق، کارهای مدرسه یا زندگی خانوادگی اختلال ایجاد کند، ممکن است به این معنی باشد که آنها یک بیماری افسردگی دارند. به خاطر داشته باشید که در حالی که افسردگی یک بیماری جدی است، یک بیماری قابل درمان نیز هست.
تشخیص افسردگی در کودکان
علائم افسردگی در کودک نسبت به بزرگسال متفاوت است. این بیماری اغلب تشخیص داده نمی شود و درمان نمی شود زیرا علائم به عنوان تغییرات عاطفی و روانی عادی ناپدید می شوند. مطالعات اولیه پزشکی بر روی افسردگی “نقاب دار” متمرکز بود، جایی که خلق و خوی افسرده کودک با رفتارهای رفتاری یا عصبانیت نشان می داد. در حالی که این اتفاق می‌افتد، به‌ویژه در کودکان کوچکتر، بسیاری از کودکان مانند بزرگسالان افسرده، غمگینی یا خلق و خوی ضعیف نشان می‌دهند. علائم اولیه افسردگی حول محور غم و اندوه، احساس ناامیدی و تغییرات خلقی می چرخد.
علائم افسردگی در کودکان عبارتند از:
- بدخلقی یا عصبانیت
- احساس غم و ناامیدی مداوم
- کناره گیری اجتماعی
- حساسیت بیشتری نسبت به طرد شدن
- تغییر در اشتها، افزایش یا کاهش می یابد
- تغییرات در خواب (بی خوابی یا خواب زیاد)
- طغیان های صوتی یا گریه کردن
- مشکل در تمرکز
- خستگی و کم انرژی بودن
- شکایات فیزیکی (مانند معده درد و سردرد) که به درمان پاسخ نمی‌دهند
- مشکل در طول رویدادها و فعالیت‌ها در خانه یا با دوستان، در مدرسه، در طول فعالیت‌های فوق برنامه و سایر سرگرمی‌ها یا علایق
- احساس بی ارزشی یا گناه
- اختلال در تفکر یا تمرکز
- افکار مرگ یا خودکشی
همه کودکان همه این علائم را ندارند. در واقع، اکثر آنها علائم متفاوتی را در زمان‌های مختلف و در شرایط مختلف نشان می‌دهند. اگرچه برخی از کودکان ممکن است در محیط‌های ساختاریافته به خوبی به عملکرد خود ادامه دهند، اکثر کودکان مبتلا به افسردگی قابل توجه تغییرات قابل توجهی در فعالیت‌های اجتماعی، از دست دادن علاقه به مدرسه، عملکرد تحصیلی ضعیف یا تغییر در ظاهر خواهند داشت. کودکان همچنین ممکن است شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل کنند، به خصوص اگر سن آنها بالای 12 سال باشد.
اگرچه در جوانان زیر 12 سال نسبتاً نادر است، اما کودکان کم سن و سال اقدام به خودکشی می کنند – و ممکن است زمانی که ناراحت یا عصبانی هستند این کار را به صورت تکانشی انجام دهند. دختران بیشتر احتمال دارد اقدام به خودکشی کنند، اما پسرها به احتمال زیاد در هنگام اقدام خودکشی می کنند. کودکانی که دارای سابقه خانوادگی خشونت، سوء مصرف الکل، یا سوء استفاده فیزیکی یا جنسی هستند، مانند آنهایی که علائم افسردگی دارند، در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.
عوامل خطر افسردگی در کودکان
این عارضه به طور قابل توجهی در پسران زیر 10 سال شایع تر است. اما در سن ۱۵ سالگی، دختران بیشتر دچار افسردگی می شوند.
اختلال دوقطبی در نوجوانان بیشتر از کودکان کوچکتر است. اما اختلال دوقطبی در کودکان می تواند شدیدتر از نوجوانان باشد. همچنین ممکن است با اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)، اختلال وسواس فکری جبری (OCD) یا اختلال سلوک (CD) رخ دهد یا پنهان شود.
چه چیزی باعث افسردگی در کودکان می شود؟
مانند بزرگسالان، افسردگی کودکان می تواند ناشی از هر ترکیبی از چیزهایی باشد که به سلامت جسمانی، رویدادهای زندگی، سابقه خانوادگی، محیط زیست، آسیب پذیری ژنتیکی و اختلالات بیوشیمیایی مربوط می شود. افسردگی یک حالت گذرا نیست، و نه شرایطی است که بدون درمان مناسب از بین می رود.
آیا می توان از افسردگی در کودکان پیشگیری کرد؟
کودکانی که سابقه خانوادگی افسردگی دارند نیز بیشتر در معرض خطر افسردگی هستند. کودکانی که والدینی مبتلا به افسردگی دارند، معمولاً اولین دوره افسردگی خود را زودتر از کودکانی که والدین آنها این بیماری را ندارند، تجربه می‌کنند. کودکان خانواده های پر هرج و مرج یا درگیری، یا کودکان و نوجوانانی که موادی مانند الکل و مواد مخدر مصرف می کنند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی هستند.
کلمات مرتبط :
