اختلال شخصیت وابسته (DPD) نوعی اختلال شخصیت مضطرب است. افراد مبتلا به DPD اغلب احساس درماندگی، تسلیم یا ناتوانی در مراقبت از خود می کنند. آنها ممکن است در تصمیم گیری های ساده دچار مشکل شوند. اما، با کمک، فردی با شخصیت وابسته می تواند اعتماد به نفس و اتکا به خود را بیاموزد.
کارشناسان بهداشت روان شخصیت را به عنوان طرز تفکر، احساس و رفتار یک فرد توصیف می کنند. اختلال شخصیت بر نحوه تفکر یا عملکرد افراد تأثیر می گذارد و باعث می شود در طول زمان رفتار متفاوتی از خود نشان دهند.
اختلال شخصیت وابسته (DPD) یکی از 10 نوع اختلال شخصیت است. انواع دیگر عبارتند از اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال شخصیت پارانوئید. اختلال شخصیت وابسته معمولاً در دوران کودکی یا تا سن 29 سالگی شروع می شود.
افراد مبتلا به DPD نیاز شدیدی دارند که دیگران از آنها مراقبت کنند. اغلب، یک فرد مبتلا به DPD برای نیازهای عاطفی یا فیزیکی خود به افراد نزدیک خود متکی است. دیگران ممکن است آنها را نیازمند یا چسبنده توصیف کنند.
افراد مبتلا به DPD ممکن است باور کنند که نمی توانند از خود مراقبت کنند. آنها ممکن است در تصمیم گیری های روزمره، مانند لباس پوشیدن، بدون اطمینان دیگران دچار مشکل شوند.
آمار نشان می دهد که تقریباً 10 درصد از بزرگسالان دارای اختلال شخصیت هستند. کمتر از 1٪ از بزرگسالان معیارهای DPD را دارند. زنان بیشتر از مردان تمایل به DPD دارند.
کارشناسان بهداشت روان متوجه نشده اند که چه چیزی باعث DPD می شود. آنها بر این باورند که نتیجه ترکیبی از ژنتیک، محیط و توسعه است. کارشناسان دریافته اند که DPD در افرادی که تجربیات زندگی خاصی دارند، بیشتر محتمل است، از جمله:
روابط توهین آمیز: افرادی که سابقه روابط آزاردهنده دارند در معرض خطر بیشتری برای تشخیص DPD هستند.
آسیب های دوران کودکی: کودکانی که تجربه کودک آزاری (از جمله آزار کلامی) یا بی توجهی را داشته اند ممکن است دچار DPD شوند. همچنین ممکن است افرادی را که در دوران کودکی یک بیماری تهدید کننده زندگی را تجربه کرده اند، تحت تاثیر قرار دهد.
سابقه خانوادگی: فردی که یکی از اعضای خانواده اش مبتلا به DPD یا اختلال اضطرابی دیگری است، ممکن است احتمال بیشتری برای تشخیص DPD داشته باشد.
برخی رفتارهای فرهنگی و مذهبی یا خانوادگی: برخی از افراد ممکن است به دلیل اعمال فرهنگی یا مذهبی که بر تکیه بر اقتدار تأکید دارند، دچار DPD شوند. اما انفعال یا ادب به تنهایی نشانه DPD نیست.
علائم اختلال شخصیت وابسته
فردی که دچار این اختلال است ممکن است علائم مختلفی داشته باشد، از جمله:
اختلال شخصیت وابسته (DPD) چگونه تشخیص داده می شود؟
ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی شما یک معاینه فیزیکی انجام میدهد تا بفهمد آیا بیماری دیگری میتواند باعث علائم شود یا خیر. یک ارائه دهنده سلامت روان تشخیص DPD را انجام می دهد.
یک ارائه دهنده سلامت روان با شما در مورد سابقه سلامت روان گذشته شما صحبت خواهد کرد. سوالات ممکن است شامل احساس شما، هرگونه نگرانی دیگر در مورد سلامت روان و هرگونه مشکل مصرف مواد باشد. ارائه دهنده پاسخ های شما را با عوامل ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) مقایسه می کند.
برای تشخیص DPD، یک ارائه دهنده به دنبال پنج مورد از معیارهای تشخیصی DSM-5 خواهد بود. این عوامل عبارتند از:
چگونه می توانم اختلال شخصیت وابسته (DPD) را مدیریت یا درمان کنم؟
یک ارائه دهنده سلامت روان می تواند به شما در مدیریت DPD کمک کند. ممکن است روان درمانی (کاردرمانی ذهنی) مانند درمان شناختی- رفتاری (CBT) داشته باشید. این مراقبت راه های جدیدی را برای مدیریت شرایط سخت به شما می آموزد. روان درمانی و CBT قبل از اینکه احساس بهتری داشته باشید زمان می برد.
با روان درمانی و CBT، ارائه دهنده شما شما را راهنمایی می کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهید. شما تلاش خواهید کرد تا فعال تر و متکی به خود شوید. ارائه دهنده شما همچنین در مورد یافتن روابط مثبت بیشتر با شما صحبت خواهد کرد. یک رابطه مثبت و معنادار می تواند اعتماد به نفس ایجاد کند و به شما کمک کند بر برخی از علائم DPD غلبه کنید.
اگر DPD شما باعث افسردگی یا اضطراب می شود، ممکن است درمانگر شما دارو تجویز کند.
کلمات مرتبط :
کاردرمانی ذهنی – کاردرمانی کودکان – کاردرمانی در منطقه ۱۴ تهران – کاردرمانی در منطقه ۱۳ تهران – مرکز روانشناسی در پیروزی