اختلالات اضطرابی
اختلال بی نظمی خلقی
9 تیر 1401
آفازی بروکا
13 تیر 1401
اختلالات اضطرابی
اضطراب یک واکنش طبیعی به استرس است و در برخی شرایط می تواند مفید باشد. می تواند ما را نسبت به خطرات آگاه کند و به ما در آماده سازی و توجه کمک کند.
اختلالات اضطرابی با احساسات عادی عصبی یا اضطراب متفاوت است و ترس یا اضطراب بیش از حد را شامل می شود. این اختلالات شایع ترین اختلالات روانی هستند و تقریباً 30 درصد از بزرگسالان را در مقطعی از زندگی خود تحت تأثیر قرار می دهند. اما خوشبختانه قابل درمان هستند و تعدادی درمان موثر در دسترس هستند. درمان به اکثر افراد کمک می کند تا زندگی مولد طبیعی داشته باشند.
ترس یک واکنش احساسی به یک تهدید فوری است و بیشتر با واکنش جنگ یا گریز مرتبط است – یا ماندن برای مبارزه یا ترک برای فرار از خطر. اختلالات اضطرابی می تواند باعث شود افراد سعی کنند از موقعیت هایی که باعث تحریک یا بدتر شدن علائم آنها می شود اجتناب کنند. عملکرد شغلی، کار مدرسه و روابط شخصی می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.
اضطراب به پیش بینی نگرانی در آینده اشاره دارد و بیشتر با تنش عضلانی و رفتار اجتنابی و نگرانی بیش از حد مرتبط است.
ترس یک واکنش احساسی به یک تهدید فوری است و بیشتر با واکنش جنگ یا گریز مرتبط است – یا ماندن برای مبارزه یا ترک برای فرار از خطر.
اختلالات اضطرابی می تواند باعث شود افراد سعی کنند از موقعیت هایی که باعث تحریک یا بدتر شدن علائم آنها می شود اجتناب کنند. عملکرد شغلی، کار مدرسه و روابط شخصی می تواند تحت تأثیر قرار گیرد. به طور کلی، برای اینکه یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب تشخیص داده شود، ترس یا اضطراب باید:
- نامتناسب با موقعیت یا نامناسب با سن باشد
- مانع از توانایی عملکرد عادی
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس، فوبیاهای خاص، آگورافوبیا، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال اضطراب جدایی.
عوامل خطر
علل اختلالات اضطرابی در حال حاضر ناشناخته است، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل از جمله ژنتیک، محیطی، روانی و رشدی را شامل می شود. این اختلالات در شرایطی که یکی از اعضای خانواده را درگیر کند می تواند ریسک سایر اعضای خانواده را نیز افزایش دهد، که نشان می دهد ترکیبی از ژن ها و استرس های محیطی می تواند این اختلالات را ایجاد کند.
درمان اختلالات اضطرابی
اولین قدم این است که به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که هیچ مشکل جسمی ایجاد کننده علائم نیست. اگر اختلال اضطرابی تشخیص داده شود، یک متخصص سلامت روان ( روانشناس یا روانپزشک) می تواند برای یافتن بهترین درمان با شما همکاری کند. متأسفانه بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به دنبال کمک نیستند. آنها متوجه نمی شوند که بیماری دارند که درمان های موثری برای آن وجود دارد.
اگرچه هر اختلال اضطرابی ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد، اکثر آنها به دو نوع درمان پاسخ می‌دهند: روان‌درمانی یا و داروها. این درمان ها را می توان به تنهایی یا ترکیبی انجام داد.
درمان شناختی رفتاری (CBT)، نوعی از روان درمانی، می تواند به فرد کمک کند تا روش متفاوتی از تفکر، واکنش و رفتار را بیاموزد تا به احساس اضطراب کمتر کمک کند.
داروها اختلالات اضطرابی را درمان نمی کنند، اما می توانند علائم را به میزان قابل توجهی تسکین دهند. رایج ترین داروهای مورد استفاده داروهای ضد اضطراب (به طور کلی فقط برای مدت کوتاهی تجویز می شوند) و داروهای ضد افسردگی هستند. بتا بلوکرها، که برای بیماری های قلبی استفاده می شوند، گاهی اوقات برای کنترل علائم فیزیکی اضطراب استفاده می شوند.
برخی کارها وجود دارد که افراد برای کمک به مقابله با علائم اختلالات اضطرابی و موثرتر کردن درمان انجام می دهند. تکنیک های مدیریت استرس و مدیتیشن می تواند مفید باشد. گروه‌های حمایتی (حضوری یا آنلاین) می‌توانند فرصتی برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و راهبردهای مقابله ای فراهم کنند. یادگیری بیشتر در مورد ویژگی های یک اختلال و کمک به خانواده و دوستان برای درک بهتر این بیماری نیز می تواند مفید باشد. از مصرف کافئین که می تواند علائم را بدتر کند اجتناب کنید و در مورد هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
کلمات مرتبط :
