اتیسم در بزرگسالان

اتیسم در بزرگسالان

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت عصبی رشدی است که بر نحوه ارتباط و تعامل افراد با دنیای اطراف خود تأثیر می گذارد. در حالی که ASD اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می شود، بسیاری از بزرگسالان تا اواخر زندگی، اغلب در نوجوانی یا 20 سالگی، تشخیص داده نمی شوند. این به این دلیل است که علائم ASD می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد و برخی از افراد ممکن است یاد بگیرند که علائم خود را پنهان کنند یا به روش های دیگر با آنها کنار بیایند.

با این حال، تشخیص می تواند برای بزرگسالان مبتلا به ASD مفید باشد، حتی اگر آنها سال ها علائم خود را مدیریت کرده باشند. تشخیص می تواند اعتبار و درک بهتری از وضعیت آنها ارائه دهد. همچنین می تواند به آنها کمک کند تا به خدمات پشتیبانی مانند درمان، مشاوره و کمک های شغلی دسترسی پیدا کنند.

علائم اتیسم در بزرگسالان

علائم ASD می تواند به روش های مختلفی ظاهر شود، اما برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

• مشکلات ارتباط اجتماعی: اتیسم در بزرگسالان ممکن است با علائمی همچون مشکل در درک و پاسخ به نشانه های اجتماعی مانند حالات چهره، زبان بدن و لحن صدا مشخص شود. آنها همچنین ممکن است برای حفظ تماس چشمی و شرکت در مکالمات پشت سر هم مشکل داشته باشند.
• علایق محدود و تکراری: افراد مبتلا به ASD ممکن است علایق شدید و متمرکزی در موضوعات یا فعالیت های خاص داشته باشند. آنها ممکن است زمان زیادی را صرف این علایق کنند و ممکن است برایشان مشکل باشد که توجه خود را به چیزهای دیگر معطوف کنند.
• حساسیت های حسی: افراد مبتلا به ASD ممکن است نسبت به برخی صداها، نورها، بافت ها یا بوها حساس تر از دیگران باشند. این می تواند تحمل برخی محیط ها یا فعالیت ها را برای آنها دشوار کند.

درمان اوتیسم در بزرگسالان

هیچ درمان قطعی برای اتیسم در بزرگسالان وجود ندارد، اما راهکارهای مختلفی وجود دارد که می تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. این درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان های روانشناسی: درمانهای روانشناسی می تواند به بزرگسالان مبتلا به ASD کمک کند تا مهارت های اجتماعی، مهارت های ارتباطی و مکانیسم های مقابله ای برای مدیریت علائم خود را بیاموزند.

دارو: در برخی موارد، ممکن است از دارو برای درمان اضطراب، افسردگی یا سایر شرایط همزمان اتیسم در بزرگسالان استفاده شود.

گروه‌ های حمایتی: گروه‌های حمایتی می‌توانند محیطی امن و حمایتی را برای بزرگسالان مبتلا به ASD فراهم کنند تا با دیگران ارتباط برقرار کنند و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.

رفتار درمانی: این نوع درمان می تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا مهارت های اجتماعی و ارتباطی را بیاموزند.

کاردرمانی: این نوع درمان می تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا مکانیسم های مقابله با حساسیت های حسی را توسعه دهند.

گفتار درمانی: این نوع درمان می تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشند.