آموزش شنوایی

آموزش شنوایی

سلسله مراتبی از درمان با آموزش شنوایی وجود دارد، و اگر در ابتدا با کودکی شروع می‌کنید که اخیراً به او کمک شده یا حلزون کاشته شده است، کار شنوایی اولیه فقط این است که کودک بین صدا و بی صدا تمایز قائل شود. هنگامی که کودک می تواند به تفاوت بین صدا و بدون صدا واکنش نشان دهد، چندین مرحله را انجام می دهیم:

تمایز بین صداهای بلند و کوتاه

• تمایز بین 2 صدای مختلف تشخیص صداهای مصوت ممکن است دشوار باشد، بنابراین ما باید از صداهایی استفاده کنیم که نه تنها متفاوت هستند، بلکه فرکانس های فرمت متفاوتی نیز دارند.
• تمایز بین کلمات یک و دو هجا
• تمایز قائل شدن بین کلمات حاوی حروف صدادار مختلف
• تمایز قائل شدن بین کلمات با صداهای اولیه یا نهایی متفاوت

کلمات متمایز در لیست های کلمات مجموعه بسته و لیست های کلمات مجموعه باز. فهرست کلمات مجموعه بسته ممکن است مجموعه کوچکتری از کلمات باشد که برای شنونده آشنا بوده و در ابتدا از نظر صدا کاملاً متفاوت است. فهرست‌های باز مجموعه‌ای از کلمات، کلمات جدیدی را معرفی می‌کنند و ممکن است پیچیده‌تر باشند، زیرا کلمات بیشتری را معرفی می‌کند که در یک دسته قرار دارند یا صداهای مشابهی دارند.

فهرست کلمات باز مجموعه می‌تواند فهرست بی‌پایانی از انتخاب‌ها داشته باشد و کودک را در معرض کلمات جدید قرار دهد، این کارها بسیار دشوارتر هستند.

سایر وظایف تمایز گفتاری ممکن است به کودک نیاز داشته باشد که به مجموعه‌ای از کلمات گوش دهد، اما تفاوت‌های بین هر مجموعه را تشخیص دهد.

درخواست از کودک برای تمایز کلمات در عبارات و کلمات با صدای پس زمینه نیز رشد گوش دادن او را تسهیل می کند. در نهایت، برای ارتقای دانش کلمات آنها، گزینه‌هایی را با سؤالات ارائه می‌دهیم (مثلاً «با کدام یک می‌نویسید»)، بنابراین درک شنیداری آنها بیشتر توسعه می‌یابد.

نکات آموزش شنوایی

• آیا وسایل کمکی روشن و تنظیم شده (حجم صحیح) و کار می کنند؟
• آیا به اندازه کافی به کودک نزدیک هستید؟
• محیط را برای سر و صدا و حواس پرتی بصری بررسی کنید
• آیا کودک دچار سرماخوردگی یا عفونت گوش شده است (این می تواند بر توانایی شنوایی تأثیر بگذارد)
• مطمئن شوید که کودک واقعاً گوش می دهد و لب نمی خواند
• از سطح زبان و سطح رشد کودک آگاه باشید
• از دستورات بصری برای راهنمایی و کمک به درک کودک استفاده کنید

لب خوانی
برای برخی از کودکان کم شنوا، گوش دادن منبع اصلی دریافت ارتباط آنها نخواهد بود و آنها به نشانه، اشاره و لب خوانی تکیه می کنند. بین لب خوانی و گفتارخوانی تفاوت وجود دارد. لب خوانی متکی به حرکت لب و حالت چهره است، در حالی که در گفتار خوانی از لب، حالت چهره، ژست و صدا استفاده می شود. آموزش لب خوانی شامل آشنایی با تماس چشمی، حالت چهره و شکل لب است. سپس لب‌خوان‌ها یاد می‌گیرند که شکل لب‌ها را با صداها تطبیق دهند، کلمات و عبارات رایج را شناسایی کنند و با مهارت بیشتر، جملات کوتاه و بلند را یاد بگیرند.

بازی های مانع و بازگویی داستان راه های خوبی برای آموزش لب خوان ها و توسعه درک شنوایی هستند. بازی های مانع شامل مواجهه با شنونده کم شنوایی است، اما یک مانع بین شما وجود دارد تا آنها نتوانند آنچه در مقابل شما است، یا آنچه می نویسید یا نقاشی می کنید، ببینند. اگر درک شنوایی را آزمایش می‌کنید، لب‌های خود را بپوشانید تا شنونده نتواند با خواندن زبان سرنخ‌هایی به دست آورد. سعی کنید یک سری از تصاویر مربوطه را در مقابل خود داشته باشید. یک عکس را نام ببرید، سپس ببینید آیا شنونده می تواند گوش کند، تشخیص دهد و آنچه را که گفته اید بفهمد، و نام یا اشاره به تصویر مربوطه خود داشته باشد. شما می توانید انواع بازی ها را با استفاده از مانع مانند نقشه خوانی یا کشیدن تصویر انجام دهید. دستورالعمل‌هایی را به شنونده بدهید که روی نقشه دنبال کنند و ببینند آیا در همان مکان قرار می‌گیرند یا خیر. یک تصویر بکشید و در حین طراحی آن را توصیف کنید، و در عین حال شنونده را تشویق کنید تا تصویری را که توصیف می کنید بکشد، سپس ببینید آیا هر دو تصویر در پایان با هم مطابقت دارند یا خیر.

کلمات مرتبط :

آموزش شنوایی – گفتاردرمانی برای کودکان کم شنوا – گفتاردرمانی کم شنوایی – گفتاردرمانی در منطقه ۱۳ تهران – گفتاردرمانی در منطقه ۱۴ تهران – بهترین مرکز گفتاردرمانی کودکان در تهران