آفازی بروکا

آفازی بروکا که به نام آفازی غیر روان نیز شناخته می شود، یک اختلال زبانی است که در اثر آسیب به ناحیه بروکا، ناحیه ای از مغز واقع در لوب فرونتال، به ویژه در نیمکره چپ برای افراد راست دست و در هر دو نیمکره برای چپ دست ها ایجاد می شود.

افراد مبتلا به آفازی بروکا اغلب با مشکلاتی در زبان بیانی، از جمله صحبت کردن، نوشتن و تشکیل جملات صحیح گرامری مواجه می شوند. در حالی که آنها معمولاً توانایی های درک خود را حفظ می کنند، توانایی آنها برای تولید گفتار روان و بیانی مختل می شود. این امر باعث می‌شود که برقراری ارتباط مؤثر در هر دو شکل شفاهی و نوشتاری برای آنها چالش برانگیز باشد.

علائم آفازی بروکا

ویژگی‌ های بارز آفازی بروکا شامل گفتار تلگرافی، آگراماتیسم و گفتار پر تلاش است. گفتار تلگرافیک به استفاده از کلمات کوتاه و محتوایی برای انتقال معنا اشاره دارد که اغلب کلمات کاربردی مانند “is”، “am” و “the” را حذف می‌کنند. آگراماتیسم به مشکل در تشکیل جملات دستوری صحیح اشاره دارد که اغلب منجر به حذف عناصر دستوری مانند مقالات، حروف ربط و حروف اضافه می شود. گفتار سخت به ماهیت پرزحمت و متوقف کننده خروجی کلامی افراد مربوط می شود، گویی که در تلاش برای یافتن کلمات مناسب هستند.

در حالی که اختلال اولیه مرتبط با آفازی بروکا در حوزه تولید زبان است، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است با سایر عملکردهای شناختی مرتبط با گفتار و زبان نیز مشکلاتی را تجربه کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است با کارهایی که نیاز به کنترل حرکتی دقیق دهان، زبان و تارهای صوتی دارند که برای تولید صداهای گفتاری ضروری هستند، مبارزه کنند. آنها همچنین ممکن است چالش هایی را با وظایف مربوط به حافظه فعال تجربه کنند، زیرا فرمول بندی جملات پیچیده و ارتباطات به طور کلی نیاز به ذخیره سازی و دستکاری موقت اطلاعات زبانی دارد.

علت اصلی آفازی بروکا عمدتاً به آسیب شبکه فرونتال تحتانی چپ نسبت داده می شود، ناحیه ای که شامل ناحیه بروکا و نواحی قشر مجاور آن است. این آسیب می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله سکته مغزی، آسیب مغزی تروماتیک، تومورهای مغزی و بیماری های عصبی باشد. علائم خاص و شدت آفازی بروکا می تواند بسته به محل و میزان آسیب مغزی و همچنین سن فرد، سلامت کلی و انعطاف پذیری مغز متفاوت باشد.

تشخیص آفازی بروکا معمولاً شامل ارزیابی های جامع توسط آسیب شناسان گفتار زبان و متخصصان مغز و اعصاب است. این ارزیابی ها ممکن است شامل تست زبان، وظایف تولید گفتار و مطالعات تصویربرداری عصبی مانند ام آر آی یا سی تی اسکن برای شناسایی محل دقیق و میزان آسیب مغزی باشد. پس از تشخیص، افراد مبتلا به آفازی بروکا می توانند از یک رویکرد چند رشته ای برای مدیریت و توانبخشی بهره مند شوند.

روشهای درمان

درمان آفازی بروکا اغلب بر بهبود مهارت های ارتباطی و تسهیل بازیابی زبان از طریق مداخلات درمانی مختلف متمرکز است. اینها می تواند شامل گفتار و زبان درمانی باشد که هدف آن افزایش تولید گفتار، ساخت جمله و بیان زبان است. علاوه بر این، تکنیک‌های ارتباطی تقویت‌کننده و جایگزین (AAC)، مانند استفاده از تابلوهای تصویری یا دستگاه‌های الکترونیکی، ممکن است برای پشتیبانی و تسهیل ارتباط برای افراد مبتلا به اختلالات زبانی شدید استفاده شود.

در سال های اخیر، پیشرفت در توانبخشی عصبی منجر به توسعه رویکردهای نوآورانه برای بهبود عملکرد زبان در افراد مبتلا به آفازی شده است. برای مثال، آفازی درمانی ناشی از محدودیت شامل آموزش زبانی فشرده و محدود کردن روش‌های ارتباط غیرکلامی برای تشویق استفاده از برونداد کلامی است. علاوه بر این، تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) و سایر تکنیک‌های تحریک مغز غیرتهاجمی، نویدبخش بهبود زبان در افراد مبتلا به آفازی با تعدیل فعالیت عصبی در مناطق آسیب‌دیده مغز است.

علاوه بر درمان رسمی، حمایت اعضای خانواده، مراقبان و همسالان در روند توانبخشی افراد مبتلا به آفازی بروکا بسیار مهم است. ایجاد یک محیط حمایتی و ارتباطی می تواند به تقویت مشارکت و مشارکت اجتماعی کمک کند، که برای رفاه و کیفیت زندگی افراد مبتلا به آفازی ضروری است. علاوه بر این، آموزش و مشاوره مداوم برای افراد مبتلا و خانواده‌هایشان می‌تواند آگاهی و درک آفازی را افزایش دهد و در نتیجه انگ اغلب مرتبط با اختلالات ارتباطی را کاهش دهد.

مهم است که بدانیم در حالی که از طریق توانبخشی می توان پیشرفت قابل توجهی داشت، برخی از افراد مبتلا به آفازی بروکا ممکن است همچنان مشکلات زبانی مداوم را تجربه کنند. در چنین مواردی، ارائه پشتیبانی طولانی مدت و دسترسی به منابع ارتباطی متناسب با آن ضروری است